| |
Απόψε που ρθες να με δεις,
απόψε...
το τελευταίο πέταλο
απ'το λουλουδι κόψε
όλα τα χρόνια που 'ζησα
ότι κι αν είδα
μα σαν του ήλιου την στερνή
την ποιο λαμπρί αχτίδα
να μου πληγώνει τη καρδιά
το βράδυ
και να μου φέρνει στην ψυχή
το ποιο πυκνό σκοτάδι
κι αν εζησα κάποια χαρά
μπορεί κια όχι
ήταν μικρή κι αυτή θαρρώ
μικρή σαν πρωτοβρόχι.
Κι αν άνοιξα κάποια φτερα
για να πετάξω
όμως δεν μπόρεσα στιγμή
λίγο ψηλά να φτάσω.
Κι αν γύρισα κάποια φορά
κι είπα συγγνώμη
όμως ο ίδιος έμεινα
και ίδιος είμ' ακόμη.
Κι αν κάποιος δεν μου χάρισε
απλά ένα χάδι,
κι αν κάποις δεν μου χάλασε
μέσα μου το σκοτάδι,
απλά απόψε θα στο πω
μ'ένα μου δάκρυ
μες της ψυχής μου τη νυχτιά
γίνε εσύ φεγγάρι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
