| |
| | Καλοκαιρινό |  | | | στο αγορι που γνωρισα το καλοκαιρι στην αγια αγαθη,τη χρυση αμμουδια...οπου και να εισαι ευχαριστω... | | |
πεφτουν οι πρωτες σταλες,και η ατμοσφαιρα μθριζει χαρτι,μελανι και νοτισμενο χωμα
μαζευω απο καθε γωνια του μυαλου τα κομματια της εικονας του
ξεχασα?
μα ομως θυμαμαι ακομα
θυμαμαι που βγηκε από τη θαλασσα
κι ενα λευκο φως τον τυλιξε κατω απ'το γαλανο ουρανο
το νερο κυλησε και πονεμενο αφησε το νεαρο σωμα
πατησε σα να εβλεπε τη γη εκεινη πρωτη φορα
τα σκουρα μαλλια αγκαλιασαν το προσωπο
τα χειλη σα να ψιθυρισαν κατι ανεπαισθητο
μια κινηση,ενα νευμα ζωντανιας καθαρης
πρασινα ματια...ναι ειμαι σιγουρη
τα ματια ειχαν το χρωμα της σμαραγδενιας θαλασσας
μα ηταν πιο ομορφα μεσα στην ενταση τους
με καιει ακομα η στιγμη που συναντησα τα ματια του
εκεινο το βλεμμα με καρφωνει,με ανεβαζει
με κοιταξε νομιζω για χιλια ατελειωτα χρονια
-αχ να μην τελειωναν-και τον αγαπησα τοτε
η ματια του με διαπερασε και εκλεψε οσα μεχρι τοτε μου ανηκαν
διαβασε το παρελθον και το μελλον μου με μιας
κι ακολουθησαν τοσα βλεμματα,καθε φορα σα φιλια παθιασμενα
μεχρι την πρωτη δειλη λεξη
μια λεξη του καλοκαιριου και της θαλασσας και του ερωτα
"κοχυλια?"
"ναι,κοχυλια",κι ερωτα συμπληρωσαν βουβα τα ματια
κι υστερα οι λεξεις ποταμος,βροχη
σε λιγες ωρες μαθαμε
η "Ζωη" και τα "κοχυλια" και το "καλοκαιρι" και η "αγαπη" και το "νησι" εγιναν ενα
εγιναν προσκλητηριο της ακτης
και υποδοχη καρδιας
κι υποσχεση βουβη στον ηλιο
κι αγγιξες μονο τ'ακροδαχτυλα μου,μα ενιωσα να αγγιζεις την ψυχη μου
διαβασες μονο τα χειλη μου κι ενιωσα να διαβαζεις τη σκεψη μου
ειπες το ονομα μου κι ακουσα το σ'αγαπω
πρασινα ματια με τις σειρηνες μεσα τους κι εγω οδυσσεας
γαλαζιο μαντιλι με τον απλωμενο ουρανο κι εσυ πουλι
πιαστηκαμε κι οι δυο
φανηκε πανω μας καθαρα
ολα αυτα,η πρωτη μας συναντηση,η πρωτη επαφη,γραμματα χαραγμενα στην αμμο
απο ενα κοριτσι με ξεπλεκα μαλλια που τα σβησε το κυμα
το βραδυ δεν ηρθε ποτε για μας
το φεγγαρι αποψε δεν ανετειλε χλωμο μαργαριταρι
στα ματια σου δεν ελαμψε το φως των αστεριων
το γελιο σου δε φωτισε τη νυχτα μου
κι εγω πια δε σε βρισκω
τ'ονομα σου το μικρο δε φτανει
αραγε θα σε ξαναδω?
ακομα σε θυμαμαι και την αγαπη που ζησαμε σε λιγες ωρες
ερχεσαι πια μονο στα ονειρα μου και ζουμε τη νυχτα που ποτε δε μας χαριστηκε
κοιταζω τη βροχη απ'το παραθυρο μου
και ξερω οτι δεν μπορει να ξεπλυνει την αναμνηση της εικονας σου
σ'αυτη την πολη καπου εισαι κι εσυ
κι ισως καμμια φορα,καποιο χειμωνιατικο πρωι να με θυμηθηκες
να με σκεφτηκες
να με αναζητησες οπως κι εγω
μα θα σε βρω
θα σε βρω το ξερεις?
και σε εκατο χρονια θα σε βρω
επειδη οταν κλεινω τα ματια ας βλεπω οπως ησουν
σε νιωθω παντου ,καλοκαιρινο αερακι στο χειμωνα
κρυφη μνημη στη ζωη μου για παντα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | PANEMORFO.SARA | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Έδωσες στο όνειρο ζωή και στα λόγια πνοή . Χαίρομαι που υπάρχουν άτομα σαν εσένα. Ευχαριστώ! | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | πολυ ομορφο...μακαρι να τον βρεις! | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | polu wraio ! mprabo sou...! | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ama xerei kaneis enan oraio mpampi apo to xalandri,me prasina matia k skoura mallia,me ena skilaki tin ira,as mu to pei ki emena pls.akoma ton psahno;-) | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Μερικές στιγμές στη ζωή μένουν μαζί σου για πάντα, σε σημαδεύουν και σε περιστάσεις δύσκολες σε κάνουν να νοιώθεις ζωντανός. Ζωίτσα, αυτο που έζησες και εκφράζεις τόσο όμορφα, είναι υπέροχο γιατί γράφτηκε απο εναν υπέροχο άνθρωπο για ένα υπέροχο άνθρωπο. Και να το θυμηθείς: Θα σε ανταμείψει η ζωή. Μπράβο σου! | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Και φυσικά συνέχισε να γράφεις. Εσψ | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
