| |
Από βράχο έπεσα ψηλό
και τη θάλασσα έπληξα.
Βρήκα στο βυθό στυλό
το άδειο της σελίδας έληξα.
Απ'το χαρτί βγήκε ζωή,
ξύπναγα με κέφι το πρωί.
Στο γραφείο πήγαινα νωρίς
ρώτα όποιον θες να δεις.
Καφές τσιγάρο ένα πρωί
κι είπαμε καλημέρα.
Κάτι σ'εκείνη τη στιγμή
με τρύπησε σα σφαίρα.
Κάτι ήτανε δικό σου,
ακόμα ψάχνω να το βρω.
Ήταν το χρώμα των ματιών σου;
Σίγουρος να είμαι δεν μπορώ.
Μια ματιά,μου κάνει μάγια,
μια κουβέντα μ'ηρεμεί,
είναι τα μάτια σου σμαράγδια
και η φωνή σου μουσική.
Χαμόγελο σα ζάχαρη,
σα μέλι το κορμί σου,
κάθε στιγμή είν'άχαρη
αν δεν περνά μαζί σου.
Για τη σφαίρα δεν απάντησα.
Αλήθεια πώς να πω μισή;
Όταν σε πρωτοείδα σάστισα
η μόνη σφαίρα είσαι 'συ!
Σαν σφαίρα μπηκες στην καρδιά
μα δεν με σκότωσες
Δεν βγήκες, είχες μπει βαθειά
και ρίζωσες.
Μα απ'το τραύμα δεν αιμορραγώ
κι ούτε πονάω.
Μονάχα σ'αγαπάω.
Σ'ευχαριστώ!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
