Καθισμένος...
στην ποιό απόμακρη αποβάθρα...
ξεχασμένος από πεποίθηση...
ερωτευμένος στην τομή του γαλάζιου...
αποκαθηλώνοντας την όραση...
έσπρωχνα τρυφερά τα όνειρα...
εκτόπιζα απαλά...
τα δικά μου παραμύθια...
στα ποιο ψηλά κατάρτια...
αγγίζοντας τις λευκές κοιλιές των γλάρων...
σε ταξίδιααόρατα...
κρυμμένα από τους αδιάφορους περαστικούς...
στραγγισμένα απ' τις ρίζες τις σκέψης...
μονάχα για μένα...
τους ακούραστους λευκούς γλάρους...
τ' απέραντο γαλάζιο...
της θάλασσας...
του ουρανού...
της Ψυχής...
τόσο απλά...
τόσο έντονα...
Ψυχή μου...
Εσύ...
***
Στέλιος Κ.
Υ.Γ.Σήμερα είδα ένα αφιέρωμα στην ΝΕΤ για τους Κατσιμιχαίους...
θυμήθηκα το ποιό αγαπημένο τραγούδι...
ελπίζω να το απολαύσετε μαζί μου...
αγαπημένοι συν-ταξιδιώτες...
