| |
| | άμετρο, ακατάληκτο |  | | |
Αχός βαρύς ακούστηκε,
πολλά ντουφέκια πέσαν,
μα η δέσπω ήταν μόνη της.
που οι νύφες, που τα ‘Γγόνια;
μπήκε στη μάχη ολόμονη,
στο διάβα της το κλάμα.
ο πόνος, η απόγνΩση, τ’ άδικο
το σπαθί της.
κραδαίΝοντάς το τ’ άδικο,
τον πόνο και το κλάμα,
όπου πατούσε μαύρη γη,
εφύτρωνε ένα κλίμΑ.
κι είχε καρπούς ολόμαυρουΣ
και οι χυμοί μελένιοι
μα η δέσπω δεν εγεύονταν
Του οίνου τους το πνεύμα.
κι είχε μιλιούνια απέναντι
βαρβάρους ν’ απΩθήσει
κι έτσι ως ήταν φυσικό
απόκαμε στη μάχη.
πεθαίνοντας εμήνυσε
στης φάΡας της τα τέκνα
πως για να ζουν ελεύθερΑ
το κλίμα να γευτούνε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν κρύβομαι, δε λέω ψέματα , δε θα ξαναζήσω ποτέ | | | |
|
monajia
27-12-2010 @ 03:57 | ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.................
::xmas.:: ::xmas.:: ::xmas.:: | | στίχος
27-12-2010 @ 05:10 | Α Γ Ω Ν Α Σ Τ Ω Ρ Α.....ΑΜΗΝ.........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Την καλημέρα μου Θανάση..............
| | genikos
27-12-2010 @ 05:10 | αγώνας... πάντα, όχι μόνο τώρα...
αυτή η ανηφόρα δεν τελειώνει ποτέ, πόσο μάλλον τώρα που μας πήρε η κατηφόρα... | | Aνδρέας Lark
27-12-2010 @ 06:41 | ...αγωνιζόταν σε άλλη βάση...
τώρα πίνε-πίνε ηδονές... | | karabasgeorgos
27-12-2010 @ 08:15 | Οσοι το χαλκεον χερι
βαρυ του φοβου αισθανονται
ζυγον δουλειας ας εχωσι'
Θελει αρετην και τολμην
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ [Καλβος]
Αγωνας για καλυτερες μερες ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | φλοισβος
27-12-2010 @ 09:58 | ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Χρόνια πολλά Θανάση! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
