| |
Στέκεσαι μπρός μου
μέχρι χθές ο άνθρωπός μου
τρέχουν τα μάτια σου ποτάμια αναμνήσεις
μπροστά μου πάλι, μου γυρίζει το κεφάλι
μα η λογική μου σου φωνάζει «μη γυρίσεις»
Βουβά τηλέφωνα κι αμήχανες σιωπές
ψέμα κι αλήθεια σε κουβάρι μπερδεμένα
χτυπάνε κόκκινο του νου μου οι ανοχές
αυτός ο άνθρωπος δεν ήτανε για μένα
Κι αντί να είμαι μόνιμα σε διάλυση
προτιμώ να σ' αγαπάω «σαν ανάμνηση»
Στέκεσαι μπρός μου, μέχρι χθές ήσουν δικός μου
πράσινα μάτια υποσχέσεις φορτωμένα
μπροστά μου πάλι,μ ου γυρίζει το κεφάλι
αλλά το ξέρω δεν γεννήθηκες για μένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
