| |
Ήρθα για να μείνω μα μου είπανε πως δεν μπορούσα
νομίζω ότι τα πράγματα έχουν πάρει την δίκια τους κατιούσα
Ήρθα και συνάντησα αιματοβαμμένα ερείπια στη στάχτη
κι’ αναγνώρισα τα χώματα που δόθηκε η κάθε στερνή ,ηρωική μας μάχη
Ήρθα και προσκύνησα στης εκκλησιάς σπασμένη πόρτα
και κατανόησα πώς σου φέρθηκαν ,Μάνα σκάρτα
Μα πάνω από όλα αντίκρισα το δάκρυ .Το δάκρυ σου μανά
Το δάκρυ που σε έπνιξε μανά
Είναι αυτό το θυμάσαι?, αυτό που κύλησε από εσένα μανά Κύπρος τότε μέσα από
το καλοκαίρι του Αττίλα, τότε το ΄74
Και πως η κάρδια σου ξεριζώθηκε μάνα και ακόμη παραμένει έτσι Μάνα
το γνωρίζω μάνα πώς κυλά ασταμάτητο το δάκρυ σου ,
το άκουσα πως κυλούσε ορμητικά βουβό
το είδα και είναι μαύρο το δάκρυ σου μανά ,
το μύρισα και μύριζε πτώμα και μπαρούτι
το άγγιξα και ήταν καυτό , το γεύτηκα και είναι πικρό το δάκρυ σου μάνα ,
τι να πω μάνα?, τι να πω ?
τα μονό που θα πω, πως δεν θα τους περάσει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
