| |
Βασανισμένη Μάνα
Καθώς έβρεχε
προσευχόμουνα
να ‘ναι μόνο νύχτα
Μήτε πρωί, μήτε απόγευμα
μονάχα αργά τη νύχτα
Και θυμάμαι που ‘κλαιγα
Γιατί εσύ μοχθούσες μέσα στη βροχή
για τον επιούσιο
Για μας ...
Δεν νοιαζόσουνα ούτε με κρύο, ούτε με βροχή
Εσύ ανασκουμπωμένη δούλευες
Απ’ τα άγρια χαράματα
μέχρι αργά το βράδυ
για ένα καλύτερο αύριο
Θυμάμαι μικρούλα
παρακάλαγα
τη βροχή να σταματήσει
να μην βρέχεσαι πια
Μα συ μοχθούσες για μας
Για ένα καλύτερο αύριο
Μάνα ...
«Τα ζα πεινούν», έλεγες
Είτε με κρύο είτε με βροχή
ζητάνε κι αυτά φροντίδα
«τ’ άλλα σου παιδιά» όπως τα ‘λεγες
Καθημερινή και σκόλη
Χειμώνα και καλοκαίρι
Μάνα ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
