| |
[align=center]Φώναξα τον άνθρωπο που πήγαινε στο άγνωστο
Γύρισε με το κενό του πρόσωπο και κοίταξε την φωνή
Ήμουν σίγουρος, αναγνώρισε το μεταλλικό της χρώμα
παρέμεινε όμως απλός θεατής του συμβάντος
ούτως ή άλλως είπε, δεν τον αφορούσε
Ακόμη και σήμερα, αναρωτιέμαι ποιο να ήταν το συμβάν
Ψηλάφησα την σκόνη που περιέφερε ο χρόνος
με τέτοια επιμονή σαν να έψαχνα το υποκείμενο
Τα βλέμματά τους παρέμεναν καρφωμένα στις συστηματικές κινήσεις μου
Σκέφτηκα, ξέρουν κάτι γι’ αυτό που μ’ έχει κυριεύσει
ή απλά είναι η ανθρώπινη περιέργεια που στιγματίζει τις πράξεις
Ακόμη και σήμερα, γυρίζω σαν σβούρα για εκείνη την ένδειξη
Περπάτησα μέχρι το τέλος του δρόμου
Ο τοίχος εμπόδιζε τη διάβαση της θέλησης
Για μια ακόμη φορά έπρεπε να αποφασίσω
Το πιο σίγουρο, να κάνω μεταστροφή
τα μάτια που με κοιτούν έδειξαν την λογική κατάληξη
Ακόμη και σήμερα, αγνοώ πως είναι πίσω από τον τοίχο
Έτρεξα προς τον ορίζοντα όπου τα ηλιοτρόπια ενώνονται με τις πεταλούδες
σχεδόν σίγουρος ότι οι μέλισσες επιμένουν να παράγουν το ίδιο αποτέλεσμα
οι καρποί να ευδοκιμούν για την ανθρώπινη τέρψη
τ’ αντάριασμα του ανέμου να σηματοδοτεί τις εποχές
οι γυναίκες να ομορφαίνουν την σκοτεινότητα των κατοικιών
Ακόμη και σήμερα, αμφιβάλω αν οι ισορροπίες έχουν κάποια εξήγηση
Διάβασα όλες τις σελίδες του βιβλίου
Με δυσκολία θυμάμαι πως άρχισε η ιστορία
Εκείνες οι στιγμές που ερωτεύονταν οι άνθρωποι παρέμεναν μετέωρες
όπως κρέμονται τα σύννεφα πάνω από τις πλάτες των σωμάτων
Αναφορές σε γεγονότα που ξεχνιούνται μόλις το φως τελεύσει
Ακόμη και σήμερα, με αγχώνουν τ’ αναπάντητα ερωτήματα[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
