| |
| | Αγάπη |  | | |
[I][B]Αγάπη
Κάποτε, σε μια μικρή και ήσυχη γωνιά της Αθήνας, σε μια έρημη και απομακρυσμένη περιοχή, άρχισε να κατασκευάζεται ένα καράβι με το όνομα “Αγάπη”.
Φτιαχνόταν κομμάτι-κομμάτι σαν πάζλ, με μεσοδιαστήματα χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς, με μεσοδιαστήματα προχωρημένης κατάθλιψης και δακρύων επί τρία συναπτά έτη, από δύο ανθρώπους που είχαν αποφασίσει για το όνομά του από το ξεκίνημα του έργου.
Πορεύονταν μαζί και ήθελαν να ζήσουν για πάντα μαζί απ’ την ώρα που γνωρίστηκαν, ξυπνούσαν μαζί, έτρωγαν μαζί, κοιμόντουσαν μαζί και κατασκεύαζαν λίγο-λίγο αυτό το πλοίο για να τους μεταφέρει έξω απ’ το γνώριμο και άσχημο κόσμο τους, στα βάθη του παραμυθιού τους.
Τους βρήκαν θύελλες, καταιγίδες, μπουμπουνητά, αλλά ήταν πάντα αγκαλιασμένοι. Χώθηκαν στα λασπόνερα της βροχής, λούστηκαν από τη γύρη των πεύκων, μέσα στο χιόνι έφτιαχναν χιονάνθρωπους, έπεσαν, χτύπησαν, σηκώθηκαν μαζί, ζέσταιναν ο ένας τα παγωμένα χέρια του άλλου το καταχείμωνο και το καλοκαίρι έβρισκαν δροσερά μέρη για να γλυτώνουν τον καύσωνα, γεμίζοντας παγάκια το μοναδικό κόκκινο ποτήρι που μοιράζονταν.
Έβαζαν τέρμα τη μουσική στα διαλείμματα, πήγαιναν σε συναυλίες και διασκέδαζαν τον καημό τους με αγκαλιές και φιλιά και φώναζαν σε όλους, όσους προσπαθούσαν να τους εμποδίσουν, πως αυτό το καράβι θα πετύχει! ...όταν όλοι πίστευαν πως θα βουλιάξει από το πρώτο του ταξίδι.
Μην υπολογίζοντας κανέναν, συνέχισαν τις εργασίες κατασκευής του με πάθος, ώσπου έφτασε ο περασμένος Αύγουστος να βάλει τέλος σε όλα τους τα σχέδια..
Τα πνεύματα οξύνθηκαν μεταξύ τους, διαφωνώντας για στοιχειώδη πράγματα που είχαν να κάνουν με την πορεία και την ασφάλεια αυτού του καραβιού στο μέλλον, ενώ στο μακρινό παρελθόν μόνο αυτό δεν τους ένοιαζε.
Ο ένας εκ των δύο αποστάτησε ξαφνικά από τις εργασίες κατασκευής του. Εγκατέλειψε τον άλλο δημιουργό μόνο, απαιτώντας την ανεξέλεγκτη προσωπική του ελευθερία, χωρίς να τον ενδιαφέρει πλέον η τύχη του πλοίου της “Αγάπης”.
Ο άλλος, νιώθοντας τόσο αδικημένος και προδομένος, προσπαθούσε επί ματαίω με χίλιους δυο τρόπους να πείσει, πως έπρεπε αυτό το καράβι να αποπλεύσει για το παρθενικό του ταξίδι, μεταφέροντας μέσα του την Αγάπη και την Ελπίδα σε άγνωστες και μακρινές θάλασσες, εφόσον ο προορισμός του ήταν το μόνο που δεν τους ένοιαζε. Κι έτσι το πλοίο αυτό δεν κατάφερε να ολοκληρωθεί πότε μέχρι σήμερα.
Τα σχέδια και τα όνειρα δύο ερωτευμένων, ήταν μόνο ικανά για να ξεκινήσουν τις εργασίες κατασκευής του καραβιού, καταβάλλοντας πολύ κόπο, ώσπου το καραβάκι να απομείνει μισοτελειωμένο στην Αθήνα, με γραμμένο πάνω του το όνομα “Αγάπη”.
Τι τραγική ειρωνεία...!
Αναρωτιέμαι, μήπως θα έπρεπε απ’ την αρχή να έχει ονομαστεί “Αναισθησία” “Πλάνη” “Ανταρσία” “Εγκατάλειψη” “Σιχαμάρα” “Ψεύδος” “Ανημποριά” “Ανικανότητα” “Σταρχιδισμός” “Εγωισμός” “Περηφάνια” “Μικρότητα” ή έστω “Φυγόπονη” μιας και η καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε το όνομά του, τράπηκε σε φυγή....
γιώργος_κ[/B][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 17
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Pavlos Melas
02-01-2011 @ 16:54 | Το καράβι σας θα το ονομάσω ενθουσιασμός
χρόνια πολλά και καλή χρονιά Γιώργο.
καλό ξημέρωμα | | kallia
02-01-2011 @ 17:17 | Τα σχέδια και τα όνειρα δύο ερωτευμένων, ήταν μόνο ικανά για να ξεκινήσουν τις εργασίες κατασκευής του καραβιού, καταβάλλοντας πολύ κόπο, ώσπου το καραβάκι να απομείνει μισοτελειωμένο στην Αθήνα, με γραμμένο πάνω του το όνομα “Αγάπη”.
τιποτα δεν μενει μισοτελειωμενο.
εκεινος που εμεινε πισω μονος δεν τα παραταει αλλα αναζητα αλλο μηχανικο και με νεα σχεδια συνεχιζει το τελειωμα του καραβιου.
το καραβι θα κανει το ταξιδι του .Το ονομα του καραβιου δεν αλλαζει. το μονο που αλλαζει ειναι η πορεια και ο δευτερος δημιουργος.
και που ξερεις μπορει να ειναι ποιο ομορφο αυτο το ταξιδι απ αυτο που ονειρευτηκες.
καλημερα:)
οτι και να γραψεις θα ειναι μοναδικο.
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | zo0z31710
02-01-2011 @ 17:18 | ίσως....επιπολαιότητα.... : //
πολύ ωραίο πάντως!!!
::smile.:: | | στίχος
02-01-2011 @ 17:36 | ............πανέμορφη η φωτό.........καλά ταξίδια με νέα αληθινή αγάπη..........!!! | | ΚατεριναΘεωνα
02-01-2011 @ 18:32 | ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ | | monajia
02-01-2011 @ 23:18 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
03-01-2011 @ 00:21 | Τ'ΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ..
ΟΛΑ ΞΕΦΤΙΣΑΝ..ΧΑΜΕΝΑ ΣΕ ΨΕΥΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ...
ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΧΑΘΗΚΕ ΠΑΡΑΠΟΙΗΘΗΚΕ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΗΚΕ...
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ..''ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ''ΚΙ ΑΝ ''ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ'' ΝΑ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ
καλή χρονιά με δύναμη ψυχής... | | Γιώργος_Κ
03-01-2011 @ 01:58 | Καλημέρα, καλή χρονιά παιδιά !!! ::hug.::
Ευχαριστώ για τις απόψεις και τις προτάσεις του ονόματος του καραβιού...
http://www.youtube.com/watch?v=Eg2gfv7S8RY
| | corazón rota
03-01-2011 @ 02:09 | Τι τραγική ειρωνεία...!
Αναρωτιέμαι, μήπως θα έπρεπε απ’ την αρχή να έχει ονομαστεί “Αναισθησία” “Πλάνη” “Ανταρσία” “Εγκατάλειψη” “Σιχαμάρα” “Ψεύδος” “Ανημποριά” “Ανικανότητα” “Σταρχιδισμός” “Εγωισμός” “Περηφάνια” “Μικρότητα” ή έστω “Φυγόπονη” μιας και η καλλιτέχνης που φιλοτέχνησε το όνομά του, τράπηκε σε φυγή....
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ALIROS
03-01-2011 @ 02:50 | καλή χρονιά! ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | φλοισβος
03-01-2011 @ 08:36 | ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!!!! Καλή χρονιά Γιώργη!!!! | | stigmi
03-01-2011 @ 09:18 | Τα Σέβη μου στον φίλο ποιητή!!! | | Lonely Writer
03-01-2011 @ 10:52 | Sounds familiar story... However, true love doesn't need a ship: it's so powerful and has so great faith that it can walk on the water. Seeing love as constructing a ship is a materialistic way to see love, and it's not a good metaphor for it. "Never does she [=love] think of self", says Bible. Constructing a ship is thinking of self, because constructor is putting his/hers hope to something that (s)he is constructing by herself.
What human has constructed will never last. True love doesn't put its hope to one's own constructions, but something deeper: the mercy of Christ. That's why it'll last even when all the constructions of man will fall. | | Rannia . k
03-01-2011 @ 12:21 | Καταπληκτικό Γιώργο!!!
Την καλησπέρα μου και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
::yes.:: ::smile.:: ::yes.:: | | Tαπεινό χαμομηλάκι
05-01-2011 @ 12:20 | Για να ολοκληρωθεί ένα έργο από δύο άτομα μία είναι η λέξη που χρειάζεται.... συνεργασία....
Αν δεν υπάρχει, τότε καλό είναι ο ένας εκ των δύο καλό είναι να αποχωρεί προς όφελος του έργου....
Συνέχισέ το μόνος σου το καράβι...ισως αργήσει λίγο η Αγάπη, αλλά θα βγει πιο στέρεη....
Όσο για τη μηχανικό που αποχώρησε, μπορεί να μην ήταν ¨αναίσθητη", αλλά "εξαιρετικώς υπεύθυνη"....
Θέλει θάρρος να παλέψεις με τα συναισθήματά σου και να φύγεις από μία βολεμένη κατάσταση, ο ρόλος του εγκατελελειμένου και του θύματος είναι σαφώς ευκολότερος....
Καλή χρονιά Γιώργο,
δεν μου άρεσε, για παραμύθι, είχε μέσα πολύ πραγματικότητα.... | | Γιώργος_Κ
05-01-2011 @ 15:01 | Το καραβάκι "Αγάπη" έφτασε τις 162 αναγνώσεις μέσα σε λίγες ημέρες που δημοσιεύτηκε εδώ στο stixoi.info ...
Φαίνεται πως τα παραμύθια που μας αγγίζουν είναι τα πιο πονεμένα και αληθινά παραμύθια ...που βγήκαν μέσα από τη ζωή και τα νιώσαμε ή τα είδαμε όλοι να τελειώνουν κάπως έτσι!
Εύχομαι να μην παρέλειψα κάτι από το "παραμύθι" τούτο, αν και σίγουρα δεν έχω κλείσει μέσα του όλη τη μαγεία, την πίκρα, τα δάκρυα και την προσπάθεια που κατέβαλαν οι μηχανικοί του για να είναι μαζί ..παρά μόνο μια μικρή γεύση !
Σίγουρα οι στίχοι μου καταμαρτυρούν τα συμβάντα και όσοι με διαβάζατε λίγο πολύ έχετε πάρει μια γεύση από το παρελθόν..
Θα συμφωνήσω στο "εξαιρετικώς ή αποκλειστικά υπεύθυνη" μιας και έζησα το παραμύθι από πρώτο χέρι και χωρίς να βγάζω τον εαυτό μου έξω από λάθη... έφταιξα κι εγώ κάπου..
Το καραβάκι "Αγάπη" θα βρει μηχανικό για να ολοκληρωθεί ... ο πόνος θα καταλαγιάσει, οι μνήμες θα θαφτούν, οι στιγμές θα ξεχαστούν και θα μείνουν σε παλιές φωτογραφίες και ενθύμια .. και τελικά τι μένει;
Σας ρωτάω ..τι έμεινε από όλο αυτό τελικά που ολοκληρώθηκε;
Πάει το παραμύθι τούτο ...μας τελείωσε !
Στίχοι ...ποιήματα ....το καραβάκι της φαντασίας μας
και ένας μεγάλος δυνατός και διαλυμένος Έρωτας ...!
Σας ευχαριστώ όλους για τις τόσες αναγνώσεις και τα σχόλια !!!
http://www.youtube.com/watch?v=qQmEjiyfzco
| | black.rose
05-01-2011 @ 15:19 | Όσο κι αν ο πόνος είναι δυνάτος,
και η πίκρα είν' στα χείλη σου επάνω φορεμένη,
ακόμη κι αν δάκρυα γεμίζουν τα μάτια σου,
απ'της αγάπης την μαχαιριά,
μην ξεχάσεις το κεφάλι σου να το κρατάς ψηλά.
Κάθε πόνος και δύσκολη στιγμή,
είν' εμπείρια και μάθημα ζωής,
που απ'την μάχη πιο δυνατός θα βγείς.
Χαμογέλασε στο αύριο και μην την ελπίδα του στερείς,
που στα μάτια σου επάνω τόσο καιρό θαρρείς να βρείς.
Όσο κι αν η καρδούλα σου τώρα δεν βαστά,
και τ'όνειρο σου σκοτείνιασε από ρόδινο που το χες,
μην πάψεις να στερείς από τα μάτια την χαρά,
γιατί στην διπλανή γωνία βρισκέται η επόμενη κοπελιά.
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
