| |
| | «o Αρχαίος Εχθρός..» |  | | | Ο Αρχαίος Εχθρός… Πόλεμοι, Κρίσεις, Αγορές, ΔΝΤια, μήπως είναι όλα «εκφράσεις» του..; | | |
Βρίσκεται παντού.. Είναι ανάμεσά μας από τότε που οι Άνθρωποι τον εαυτό τους θυμούνται, και γραπτά μας έχουν αφήσει σαν μαρτυρίες…
Μας ακολουθεί σε κάθε μας βήμα, σε κάθε μας έκφραση, σε κάθε σκέψη ακόμα..
Κάθε πολιτισμός σ’ αυτόν αναφέρεται.. Με ονόματα διάφορα, κι ιστορίες που μπορεί σε λεπτομέρειες να διαφέρουν.. Μα τον γνωρίζουν.. Οι Σουμέριοι, οι Χαλδαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Βαβυλώνιοι, οι Ινδοί, οι Ισραηλίτες, οι Κινέζοι, οι Μάγιας, οι Σκανδιναβοί, οι λαοί των μεγάλων πεδιάδων (Εκείνοι που σαν Ινδιάνους γνωρίζουμε), οι Πέρσες , οι Άραβες.. Όλοι έχουν ιστορίες να πουν γι’ αυτόν.. Όπως μιλάνε για τον κατακλυσμό ή τους κατακλυσμούς..
Ιστορίες σκοτεινές, μυστικές, μυητικές, άγνωστες, απλές, δυσνόητες, μα που όλες για πόλεμο μιλάνε.. Ιστορίες για τον πόλεμο που εκείνος εδώ έχει φέρει, και μέχρι τις μέρες μας συνεχίζεται.. Κι ίσως και να κορυφώνεται πλέον.. Και για τους υποταχτικούς του μιλάνε, και τους σε αυτόν υποταγμένους.. Που του έχουν παραδοθεί, και τη ζωή των άλλων (μια κι εκείνοι δε ζουν, μα απλά υπάρχουν), να διαφεντέψουν προσπαθούν…
Τον βλέπει παντού κανείς, αν με τα μάτια του μυαλού, και της ψυχής, χωρίς παρωπίδες και ταμπελίτσες κοιτά…
Εκεί που υπάρχει φτώχια και πείνα τον κοιτά να χαμογελά σαρδόνια.. Στα φανάρια, που παιδιά με ικεσία το χέρι απλώνουν.. Στα σπίτια εκείνα που η βία έχει γίνει ένα δεύτερο πετσί, και τα παιδιά κουρνιάζουν τρομαγμένα κάθε βράδυ στα κρεβάτια παρακαλώντας να σταματήσουν της μάνας οι φωνές και τ’ αναφιλητά..
Στους δρόμους τον βλέπεις, μέσα σ’ άψυχα βλέμματα να τριγυρνά.. Στις Εθνικές να κάθετε δίπλα σε κουρασμένους φορτηγατζήδες, που τ’ αφεντικό πιέζει να δουλέψουνε απλήρωτες υπερωρίες και με κόπο τα μάτια ανοιχτά κρατάνε.. Στα δικαστήρια, αντάμα με ταλαιπωρημένους δικαστές που αποφάσεις ζωής έχουν να πάρουν και την αλήθεια απ’ το ψέμα να ξεχωρίσουν.. Και στα νοσοκομεία, στα κόκκινα απ’ την αϋπνία μάτια του γιατρού, που άλλον έναν άρρωστο να εξετάσει πρέπει, και τη ζωή του να σώσει αν μπορεί, κι ας τρέμουν τα χέρια απ’ της εφημερίας το ξενύχτι..
Στις φτωχογειτονιές των παραγκουπόλεων του «τρίτου» όπως λένε κόσμου, τον βλέπεις, εκεί που τα παιδιά με τα σκυλιά για ένα ξεροκόμματο μαλώνουν.. Στους «μικρούς» καθημερινούς πολέμους με τ’ ανώνυμα θύματα και θύτες συχνάζει..
Στους βομβαρδισμούς, που γίνονται από τους «μεγάλους», στου «καλού» τάχατες τ’ όνομα για να βρουν χημικά όπλα που ποτέ δεν υπήρχαν, όπως στο Ιράκ. Στις επιδρομές για να βρεθούν «τρομοκράτες» που κάνουν οι Ισραηλινοί στην Παλαιστίνοι, και καταλήγουν να σκοτώνονται παιδιά, να γκρεμίζουν νοσοκομεία και σχολεία, τον συναντάς..
Στις διαδηλώσεις, εκεί που άοπλοι πολίτες κάθε ηλικίας, για το δίκιο τους φωνάζουν, αντιμέτωποι με πάνοπλους του συστήματος έμμισθους φρουρούς.. Αντιμέτωποι με τη βία και τα χημικά που τον καρκίνο στην ομίχλη τους έχουν, με τα γκλομπ που κόκκινη την άσφαλτο βάφουν, με τα όπλα που στη θήκη μένουν ακόμα, μα κάθε στιγμή είναι έτοιμα το θανατικό να σκορπίσουν.. Εκεί είναι και χαμογελά..
Στα παγάκια και τις πλατείες, παρέα στους άστεγους κάνει και στα παιδιά που με νοθευμένα ναρκωτικά τις φλέβες τους καίνε, μπας και ξεχαστούν νομίζουν, μπας και του ξεφύγουν.. Μα αυτός είναι εκεί..
Και στα πλουσιόσπιτα θα τον βρεις, σ’ όσα ρέει άφθονη η κόκα στα πάρτυ, μα και σ’ εκείνα τα «αξιοπρεπή» που οι «γονείς», ένα γεια τυπικό λεν στα παιδιά..
Στις συσκέψεις των μεγαλοτραπεζιτών, που αποφασίζουνε ποια χώρα θα χτυπήσουνε, μετέχει, και χαίρεται σαν τους βλέπει μοναχά για νούμερα να νοιάζονται και όχι για ζωές που καταστρέφουν..
Στις βουλές των κρατών όπου ξεπουλημένοι «του λαού εκπρόσωποι» τη χώρα τους πουλάνε, θα τον συναντήσεις.. Εκεί που η «πειθαρχεία η κομματική», έχει τις συνειδήσεις φιμώσει, με αντίτιμο άλλη μια θητεία, και κάποια «αργύρια»..
Και τις στοές τις μασονικές, στις διάφορες τις λέσχες είναι συχνός θαμώνας, και όπου οι «αφέντες» το τι θα πει Ανθρωπιά έχουν ξεχάσει..
Πολλοί λένε ότι είναι μαζί μας απ’ του Χρόνου την Αρχή.. Άλλοι πάλι ότι εμφανίστηκε αργότερα, στη μορφή που έχει σήμερα τουλάχιστο.. Όμως όλοι συμφωνούν πως μαζί μας είναι πλέον, σα σκοτεινός σύντροφος, που το Φως κάμνει να ξεθωριάζει..
Πολλά τα ονόματά του ανά τους αιώνες, πιότερες ακόμα οι εκδηλώσεις του.. Κι όπως έχουν πει όλοι οι μύστες, ο πόλεμος ενάντιά του, είναι ο πιο τρανός, ο πιο δύσκολος, μα κι ο πιο απαραίτητος, αν θέλουμε να γίνουμε αυτό για το οποίο ήρθαμε εδώ..
Γιατί αν δεν τον νικήσουμε, μέσα μας πρώτα, μόνο να υπάρχουμε θα μπορούμε.. Μια ύπαρξη που ίδια με τη σκλαβιά θα είναι.. Σαν αυτή που βλέπουμε σήμερα..
Έρμαια των ευρών που μας δίνουν, των ΔΝΤιων που μας βάζουν, των «αφεντάδων» και λαμογιών που μας διαφεντεύουν, θα είμαστε.. Σκυμμένοι θα πορευόμαστε στις λεωφόρους που μας βάζουν τα τσιράκια του, αναζητώντας λίγο φως, σε ένα αδιέξοδο που δεν θα έχει διαφυγή.. Μέσα σε πόλεις – φυλακές που στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν, και εξόντωσης να γίνουν πάνε…
Ο πιο μεγάλος Πόλεμος είναι αυτός που έχουμε να δώσουμε..
Γιατί ο Εχθρός έχει μέσα μας, τα πλοκάμια του..
Που αλυσίδες, φυλακές για το μυαλό και την Ψυχή μας φτιάχνουν, και μέσω αυτών μας ελέγχουν..
Η πιο μεγάλη Μάχη ήταν πάντοτε αυτή..
Με το πιο τρανό τρόπαιο..
Η μάχη που χρειάζεται να δώσουμε..
Ενάντια στο σκοτάδι που μέσα μας έχει σπείρει,
Ενάντια στον,
ΦΟΒΟ…
Με τρόπαιο..
Το «Να Θυμηθούμε»..
Αυτό που ‘θένε να μας κάμουν να ξεχάσουμε..
Πως είμαστε Άνθρωποι, που σημαίνει ψηλά να κοιτάξουμε ξανά, και το Φως μέσα μας να βρούμε, πέρα απ’ αγορές, «νόμους», «αφέντες» κι ευρά..
Πέρα από Φόβους, κι αλυσίδες, να ξαναγίνουμε αυτό που ήμασταν..
Παιδιά των Αστεριών,
Όντα από
Αγάπη και
Φως
Φτιαγμένα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
03-01-2011 @ 18:45 | Φόβος..
Ένας εχθρός που μέσα μας είναι..
Και τη λογική, το φως σκοτεινιάζει..
Και μόνο πολεμώντας τον μπορεί κανείς να ξεφύγει απ την Ύπαρξη..
Και στο μονοπάτι της Ζωής να βρεθεί..
Καλό Ξημέρωμα να έχουμε..
Αν θέλετε να το δείτε με τις φωτογραφίες που έχω βάλει:
http://nefelovatis.blogspot.com/2011/01/blog-post_03.html
| | ΑΔΩΝΙΣ
03-01-2011 @ 19:26 | ΝΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΟΥΣΤΕΣ Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ. ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΓΚΟΜΕΝΟΣ, ΜΗ ΓΕΛΑΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΤΙ ΣΟΥ
ΛΕΩ. ΧΑ ΧΑ ΧΑ | | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
03-01-2011 @ 21:15 | Κρύβεις πολλές αλήθειες στο κείμενο πίσω από μία λέξη,μου αρέσει που σε διαβάζω και φαίνεται ότι ΞΕΡΕΙΣ. | | XARMOLYPH
03-01-2011 @ 22:29 | ...νομίζω ότι όταν μιλάς για ''φόβο'', εννοείς κάτι πολύ περισσότερο απ'τον ορισμό του φόβου, που μπορεί να βρει κανείς σ'ένα λεξικό. Αν υπάρχει κόσμος μετά από 500 χρόνια(...ίσως λιγότερο...ίσως πολύ περισσότερο), πιστεύω θα μιλάνε για το πόσο απολίτιστοι ήταν οι άνθρωποι στα 2000, σαν κοινωνία, όπως εμείς τώρα, αναφερόμαστε στον μεσαίωνα ή κ'παλιότερα-αν κ'σε αρκετά μέρη του κόσμου επικρατεί χάος αντιλήψεων, ίσως κ'χειρότερο(π.χ. σε καθεστώτα κρατών στην Αφρική). Αξίζει να δει τα πράγματα κανείς σαν παρατηρητής, για να καταλάβει κοινωνιολογικά ''γιατί όλα αυτά;''. Αξίζει επίσης να παρακολουθήσει τις κοινωνίες των ζώων, για να βγάλει συμπεράσματα συνολικά για τη συμπεριφορά κ'τις τάσεις των έμβιων όντων. Στην ζούγκλα επικρατεί ο νόμος του ισχυρού...η ανθρώπινη κοινωνία σε πολλά είναι καλύτερη απ'την ζούγκλα,σε πολλά χειρότερη...είναι γεγονός πάντως πως έχουμε να διαβούμε πολλά κατώφλια σαν ανθρωπότητα, για να δούμε το φως...
http://www.youtube.com/watch?v=I8ibl4nPmRE
http://www.youtube.com/watch?v=-Wi7nZVNssk&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=tV83U4CDAx4 | | monajia
03-01-2011 @ 23:21 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
04-01-2011 @ 03:25 | Ο φόβος είναι η εσωτερίκευση των κινδύνων της πραγματικότητας. Δηλαδή είναι παράγωγο της πραγματικότητας και μέχρι κάποιο σημείο μας προστατεύει. Είναι στοιχείο άμυνας άρα συμβάλει στην αυτοσυντήρηση. Προφανώς όμως άν υπερβαίνει τα εσκαμένα γίνεται δύναμη συντήρησης και αναστολής ή αντίστασης στις εκάστοτε εξουσίες που μας καταδυναστεύουν παντοιοτρόπως και σε όλα τα επίπεδα διαχρονικά.
Πάντως ωραίο το κείμενό σου και αφορμή για σκέψη
ως προς τη στάση ζωής μας
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | στίχος
04-01-2011 @ 05:10 | ..............................!!! πολύ ωραίο θέμα.............. ::theos.:: | | ΚατεριναΘεωνα
04-01-2011 @ 05:37 | H ενοια πολιτισμός στις μέρες μας έχει αντικατασταθεί απο τη λέξη
χρήμα.(φταίμε λίγο,κι εμείς οι ασήμαντοι γι αυτό)προετοιμάσαμε
αθέλητα ίσως,το κατάλληλο εδαφος για να συμβούν όλα αυτά
που μας ταλαιπωρούν σήμερα.....δεν θα επανέλθω όμως εκει
γιατί έχω καταντήσει γραφική να τα λέω και να εισπράττω
καραγκιοζάκια που υποκλίνοντε στο σαιτ,όπως και πολλοί
άλλοι από εδώ μέσα.ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ η έστω ΤΙ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ?
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΣΕΣ.
| | Celestia
04-01-2011 @ 08:41 | Δεν εχω να προσθεσω τιποτα περισσοτερο απο αυτα που ειπαν οι ανωτερω, απλα συμφωνω και επαυξανω!
::yes.:: | | Νεφελοβάτης
04-01-2011 @ 11:06 | Καλησπέρα ΑΔΩΝΙΣ.
Το κοίταξα κι εγώ μετά, όντως ο παππούς του Πάγκαλου ήταν ο «δικτάτορας με τις φούστες».. Όσο για το γκόμενος που το παίζει, τι να πει κανείς.. Αν όμως σκεφτούμε ότι το παίζει αντιπρόεδρος της «κυβέρνησης μας» κι εμείς τον ακούμε, το γκόμενος μάλλον το λιγότερο είναι, χαχα!
Καλησπέρα ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.
Πιστεύω ότι σε κάθε κείμενο που από μέσα μας βγαίνει, εμφανίζονται νοήματα που βρίσκονται πίσω από τις λέξεις.. Κάποια τα ξέρουμε συνειδητά, κάποια άλλα υποσυνείδητα, σε άλλο επίπεδο..
Όταν είμαι σ’ αυτή την κατάσταση, νιώθω αυτό που έχει ειπωθεί παλιά..
«Ένα ξέρω, ότι τίποτα δεν ξέρω..»
Σ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλησπέρα XARMOLYPH
Κι εγώ το πιστεύω ότι είμαστε μια εν πολλής νέο-βάρβαρη κοινωνία.. Μπορεί εδώ στη «δύση» να έχουμε την και καλά τεχνολογία, αλλά αν δει κανείς τον πλανήτη θα ανακαλύψει το εξής..: «Το 60-70% του πληθυσμού, παράγει την τροφή του, με μεθόδους που ελάχιστα διαφέρουν από εκείνες που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί τους..» Το αναφέρει και σε μια ταινία – ντοκιμαντέρ, «Η εποχή της Ηλιθιότητας» αν θυμάμαι καλά.. Θα το βάλω και στο μπλογκ όταν το βρω, όπου μιλάει για την οικολογική καταστροφή που προκαλούμε..
Ναι για άλλου είδους φόβο μιλάω.. Για το φόβο εκείνον, τον υποσυνείδητο, που έχει ξεπεράσει τα όρια του υγιούς ενστίκτου, και έχει καταντήσει δυνάστης μας.. Για το φόβο που μας καλλιεργούν, για τους «τρομοκράτες», τις «αγορές», την «ασφάλεια», κι έχουν φτιάξει μια ολόκληρη βιομηχανία στις «σύγχρονες κοινωνίες».. Με σκοπό να μας κάνουν ένα άβουλο κοπάδι, που δε θα σκέφτεται, μα θα καθοδηγείτε.. Για το μαντρί εκείνο που οι «πεφωτισμένοι μας ηγέτες» θέλουν να μας έχουν.. Μια και μας θεωρούν κτήμα και «κοπάδι» τους..
Αυτή είναι μια πρώτη προσέγγιση.. Υπάρχουν και άλλες βέβαια, αλλά είναι μεγάλη συζήτηση.. Μια και μπαίνει μέσα η διαίσθηση, η Ενθύμηση, η υπερβατικότητα, κι όλα όσα τ’ αφεντικά θέλουν να μας κάμουν να ξεχάσουμε..
Όσο για τη ζούγκλα.. Φαίνονται άσχημες οι καταστάσεις που συμβαίνουν εκεί.. Και το δίκια στον ισχυρότερο μοιάζουν να είναι.. Όμως.. Αν ήταν πράγματι έτσι, στο τέλος μόνο τα λιοντάρια θα έμεναν, τα οποία στο τέλος θα λιμοκτονούσαν.. Αυτό είναι όμως κάτι που μόνο στις «ανθρώπινες κοινωνίες» γίνεται.. Στη Ζούγκλα, ο πραγματικός Νόμος, είναι το Δίκαιο της Ισορροπίας, μια και κανένα ζώο δεν τρώει περισσότερο απ΄ όσο του χρειάζεται..
Αυτό είναι «προνόμιο» δύο μόνο ειδών στον πλανήτη.. Του Λευκού καρχαρία, και (κάποιων) «Ανθρώπων»..
Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.. Πιστεύω πάντως, ότι έχουμε και τη δυνατότητα.. Το Φως για να βρούμε.. Να αλλάξουμε οπτική μπορεί να χρειάζεται.. Μια και το ψάχνουμε έξω μας..
Ενώ μέσα μας είναι..
Καλησπέρα monajia.
Σ ευχαριστώ που πέρασες.
Καλησπέρα Γιάννης Ποταμιάνος
Πράγματι ο φόβος, όπως και ο πόνος, είναι ένστικτα, μηχανισμοί αυτοσυντήρησης. Αν ο πρωτόγονος άνθρωπος, δεν φοβόταν το αρπακτικό, στο τέλος δε θα έμενε κανένας.. Αν και δεν ήταν ακριβός φόβος, όσο σεβασμός και κατανόηση στην ισορροπία της φύσης.
Που είχε σαν σκοπό τη διαιώνιση των ειδών.. Αυτό όμως που σήμερα συμβαίνει, όπως κι εσύ επισημαίνεις, είναι η διαστρέβλωση αυτού του ενστίκτου, και η καθοδήγησή του σε άλλα μονοπάτια, που σκοπό τους τον έλεγχο έχουν.. Τον έλεγχο του νου από τους «αφεντάδες του κόσμου τούτου..».
Σ’ ευχαριστώ για το σχόλιο, καλό βράδυ να έχουμε.
Καλησπέρα στίχος, σ’ ευχαριστώ.
Καλησπέρα ΚατεριναΘεωνα.
Ένα από τα προβλήματα των ημερών και του «πολιτισμού» μας είναι το χρήμα.. Από μέσο διευκόλυνσης των συναλλαγών, έχει γίνει μέσο για να κερδίζουν οι κηφήνες, και οι ύαινες που τη ζωή μας διαφεντεύουν.. Αυτοί που σε άλλες παλιότερες κοινωνίες δεν εργαζόταν, είχαν κάποιες απολαβές, αλλά πρόσφεραν κάτι. Έστω και την Ελπίδα για μια άλλη ζωή (όσοι ήταν στα ιερατεία).. Αυτοί εδώ είναι αδίστακτοι, και τόσο παρασιτικοί όσο ο καρκίνος σ’ έναν οργανισμό.. Μια και έχουν ξεχάσει.. Πως μέρος του οργανισμού είναι, πως το να απομυζήσουν τις κοινωνίες, τελικά το θάνατό τους θα φέρει..
Φταίμε.. Βασικά το φταίξιμο είναι ότι Ξεχάσαμε.. Το ποιοι είμαστε, ποιος ο σκοπός και ποια η Ουσία.. Μας βοήθησαν όμως με χίλιους τρόπους, με τις πλύσεις του μυαλού και της ψυχής μας, από τους τηλε-βρικόλακες, τους «βουλευτές», κι όλους εκείνους που πίσω τους κρύβονται..
Μπορεί να φαίνεται γραφικό το να επαναλαμβάνει κανείς τα αυτονόητα όπως λες.. Όμως αν σκεφτείς πως για να μας κάνουν να ξεχάσουμε, επαναλαμβάνουν ανούσιες α-νοησίες συνέχεια, τελικά μπορεί να είναι απαραίτητο.. Να μιλάμε για όσα έχουν Ουσία..
Κι αυτό είναι που μπορούμε να κάνουμε.. Ξεκινώντας απ’ τον εαυτό μας πρώτα..
«Να Θυμηθούμε..»
Σας ευχαριστώ για τη συζήτηση και την συν-αναζήτηση..!
Καλησπέρα Celestia.
Σ’ ευχαριστώ. Καλό βράδυ να έχουμε.
| | στίχος
04-01-2011 @ 11:58 | Κι εμείς ευχαριστούμε. | | Helene52
05-01-2011 @ 10:55 | Καταπληκτικό !!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
