| |
Κάθε τόσο νευρική
στο ρολόι η ματιά
τρέξιμο στη χλαλοή
κι ο δρόμος μια γυροβολιά
Κι ο άραχλος κι αγέλαστος
σταφιδιασμένος γκριζομμάλης
σαν εφιάλτης στέκεται
κάποιας αέναης παραζάλης
Τα φρύδια του ζαρώνει
κάθε φορά που με κοιτά
το κεφάλι του ζυγώνει
με νόημα το κουνά
Τρέχει συνέχεια μπροστά
και με μεγάλη αδημονία
κάθε φορά πιο παγερά
αλλάζει προσωπεία
Κι εγώ πάλι ξεκινώ
με την άωρη καρδιά μου
μα ν' ανατάξω δε μπορώ
στη στράτα μου τα όνειρά μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
