| |
ΜΗΧΑΝΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ Ν ΑΓΑΠΑ
ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΕΙ ΒΙΑΣΤΙΚΑ
ΜΙΑ ΦΩΤΙΑ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΒΗΝΕΙ
ΠΟΙΑ ΨΥΧΗ ΠΟΙΟ ΚΟΡΜΙ ΘΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΥΝΗ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΒΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΤΙΑ
ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΙΑ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΣΤΑ ΕΞΙ ΜΕΤΡΑ ΘΑ ΜΕ ΣΤΗΣΟΥΝ
Τ ΟΝΕΙΡΟ ΘΑ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΟΥΝ
ΚΑΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΟ ΑΔΕΙΑΖΕΙ
Η ΜΕΡΑ ΦΕΥΓΕΙ ΣΚΟΤΕΙΝΙΑΖΕΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ
ΚΑΙ ΓΩ ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΙΟΝΙ
ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ ΜΕΝΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ
ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ Η ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ
ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΓΡΑΨΑΝΕ ΠΡΙΝ ΧΡΟΝΙΑ
ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΜΕΣΑ ΑΠ ΤΑ ΧΙΟΝΙΑ
ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΛΟΓΟ ΝΑ ΠΟΛΕΜΙΣΩ
ΤΙ ΕΧΩ ΝΑ ΧΑΣΩ Η ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΩ
ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΤΗ ΟΛΗ Η ΖΩΗ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΟΙ ΔΙΜΟΙΟΙ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΠΛΑ ΟΥΤΕ ΦΤΕΡΑ
ΕΧΩ ΜΙΑ ΠΕΤΡΑ ΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑ
ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΝΑ ΖΩ
Σ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ
ΟΥΤΕ ΑΓΑΠΗ ΟΥΤΕ ΧΑΡΑ
ΜΟΝΑ ΠΙΚΡΑ ΠΑΓΩΝΙΑ
ΚΑΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΛΟ ΑΔΕΙΑΖΕΙ
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΜΟΝΟ ΜΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
