| |
πολυπρόσωποι θίασοι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν
στη σκηνή της σκέψης μου
σγουρά κορίτσια με κυκλάμινα περασμένα στα μαλλιά τους
ανασαίνουν τον αέρα που αφήνεται.
κάτι σαλεύει εκεί στο ακίνητο φως
κάτι δονεί με ένταση πολλή την ευστάθεια
και προκαλεί κατάρρευση των στέρεων μου πεποιθήσεων…
μπορώ ακόμη λοιπόν να ελπίζω σε εξαίσιες θεάσεις
και σε αλλαγές σαρωτικές που δεν περίμενα;
μπορώ ακόμη μόνο με φαντασία και ποίηση
να αντισταθμίσω το αστάθμητο;
έχω ακόμη την εξουσία λοιπόν να ενθρονίζω
μες στην ψυχή μου αισθήματα αποκαθηλωμένα από αιώνες;
βράχια αιχμηρά υποδέχονται ριπές νερού
μιας θάλασσας που τρικυμίζει ακούραστα σε πείσμα όποιας άπνοιας
υπόγειες λίμνες καθρεφτίζουν τη γρανιτένια οροφή
ενός σπηλαίου που βαθιά σταλάζει την υπομονή των απέλπιδων.
χρυσοφόρα κοιτάσματα που αιώνες υπέθαλπαν
την απληστία του κόσμου, εξαντλούνται
φλέβες του χαλκού που προμήθευαν με αιχμές δοράτων
κι ακοντίων την αδηφαγία των πολεμόχαρων
αποσύρονται βαθιά μες στις πηγές του χάους
στερώντας από αίμα και δάκρυα τον κόσμο.
μπορώ ακόμη λοιπόν να ελέγχω το ανεξέλεγκτο
και να αλλάζω όσα για αιώνες μέναν απαράλλαχτα;
μπορώ μονάχα με τη δύναμη της φαντασίας και της ποίησης
να καταστρέφω και να αναδημιουργώ τον κόσμο
καταδικάζοντας σε αιώνια αβλεψία τα μάτια που είδαν το κακό
και ακρωτηριάζοντας τα χέρια που όπλισε
η ακόρεστη η επιθυμία για εξουσία και δόξα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
