Νικηφόρος Ουρανός
05-01-2011 @ 03:53 | Πικρή σάτιρα,πολύ τεχνικά δοσμένη,με αψεγάδιαστο ρυθμό.
Στρωτή και εύστοχη η ροή και γενικά η χρήση του λόγου σου...ΜΠΡΑΒΟ!!!! | |
monajia
05-01-2011 @ 04:04 | ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
στίχος
05-01-2011 @ 09:08 | κι έτσι
...λίγο αλλιώς ρε παιδιά...
...κι έτσι...
...κι έτσι που τώρα τα μπαλκόνια μας αστράφτουν
και τ’ ΄άστρο που όριζε κρεμάμε απ’ τις κολώνες
σαν κουραμπιέδες μια μπουκιά κιόλας μας χάφτουν
κι εμείς (σ)την άχνη κοσκινίζουμε αιώνες
...κι έτσι που αδειάσαμε τις κούκλες απ’ τα ράφια
κι ανακυκλώσαμε χαρτόκουτα σε τόνους
πιο γεμιστοί με κουκουνάρες και πιλάφια
τάχα ψηλώνουμε πατώντας τους προγόνους
...κι έτσι τα βάλαμε και πάλι τα καλά μας
και μες στη νύχτα ανταλλάξαμε αγάπες
ολημερίς το ανεκδιήγητο μπλαμπλά μας
και το βραδάκι λεωνίδες κι εφιάλτες
...κι έτσι ανέτοιμοι κι ανέντιμοι συνάμα
και θαρραλέοι κατεξοχήν στους καναπέδες
μας βρήκε μπόσικους της κόψης μας το θάμα
κι αντί για αίμα τρέχει φρέντο και φραπέδες...
...κι έτσι μας τά ‘πανε με τρίγωνα κινδύνων
πως άρχει πάντοτε ένας βλάκας των κρετίνων...
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ...................!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
poetryf
05-01-2011 @ 09:12 | Συνήθως βάζουμε τα χέρια μπρος στα αυτιά μας
όταν η αλήθεια τρυπά και μπαίνει από όπου βρει.
.............................Σε ευχαριστώ που είσαι εσύ.................................. | |
Νίκας Π.
05-01-2011 @ 10:37 | Θαυμάσιο.!!!!!!!!!!!!
Την καλησπέρα μου! | |
αντικλείδι
05-01-2011 @ 14:07 | Συγχαρητήρια θερμά ... | |
**Ηώς**
05-01-2011 @ 14:14 | κι έτσι ανέτοιμοι κι ανέντιμοι συνάμα...................σωστά.....
καλη χρονιά ΕΦΗ | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
05-01-2011 @ 14:31 | κι έτσι μας τά ‘πανε με τρίγωνα κινδύνων
πως άρχει πάντοτε ένας βλάκας των κρετίνων.
::hug.:: ::love.:: ::hug.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
05-01-2011 @ 15:15 |
...κι έτσι ανέτοιμοι κι ανέντιμοι συνάμα
και θαρραλέοι κατεξοχήν στους καναπέδες
μας βρήκε μπόσικους της κόψης μας το θάμα
κι αντί για αίμα τρέχει φρέντο και φραπέδες...
Πιστεύω ότι ολοι μας εχουμε ένα παραθυρο κοντα στον καναπε
αλλα ειμαστε ψευτοθαραλέοι,γιατι αν σαλτάρουμε μονοι μας
δεν θα περναει κανεις απο κατω και θα φαμε τα μούτρα μας
αντε....μετα να μας κανουν και καμιά ηρωικη κηδεια.Χωρις να
εχουμε πεταξει ουτε ενα πετραδακι,για να αλλαξει κατι.
Εγω όμως αν τους δω και περνανε κατω απ το παραθυρο
με σωστα βηματα και διεκδηκησεις,ΘΑ ΣΑΛΤΑΡΩ ΚΙ ΑΣ ΦΟΒΑ
ΜΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ.Νομίζω ότι θα το κανεις κι εσυ κι ο γειτονας κι ο
στιχακιας,κι ο καθενας τελος παντον που πεταει θαραλεες λε
ξεις μεσα απο ενα γυαλι,σε μια εξοδο με την παρεα του,σε μια
διαφωνια με τον συναδελφο του,η εστω αγανακτισμενος τα
λεει στους τοίχους του σπιτιού του.
ομορφο ποιημα
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. | |
TAS
05-01-2011 @ 16:50 | έτσι . . | |
dimvel
07-01-2011 @ 09:31 | Μπράβο Έφη!!!
...θέλει κότσια το αλλιώς
...και μεγάλη την παρέα... | |
Ο Ακάλεστος
31-01-2011 @ 10:30 | nice! | |
aridaios
11-02-2011 @ 09:45 | ::up.:: | |
 |
