stixoi.info: Κουρδισμένη Κούκλα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Κουρδισμένη Κούκλα

Κουρδισμένη κούκλα

Μια τέτοια ώρα περασμένη..
Ο ύπνος πάλι με ξέχασε..
Τόσες σκέψεις σαν παράλληλα σύμπαντα
Μέσα σε μία τόσο δα μικρή στιγμούλα
Σκέψεις και συναισθήματα
Συναισθήματα…
Ποιος τα έχασε για να τα βρω εγώ;
Όλα λένε πως υπάρχουν με βάση μια λογική αρχή
Αν είναι έτσι…
Τότε μπορείς να μου εξηγήσεις
Ποια είναι η λογική της δικής μου ύπαρξης;
Γιατί υπάρχω;
Γιατί αναπνέω;
Και για να αναπνέω εγώ ποιος στερείται το δικό του οξυγόνο;
Σκέψεις ατελείωτες
Σκέψεις χαμένες
Ο άνθρωπος λες έχει αρχή και τέλος
Όπως μία μηχανή
Όταν κατασκευάζεις μία μηχανή ξέρεις και την ημερομηνία λήξης της.
Ο άνθρωπος όμως;
Μπορείς να μου πεις πότε είναι η αρχή του και πότε το τέλος του;
Ποιος καθορίζει την τελευταία μέρα του;
Και άραγε πώς την αναγνωρίζει ο ίδιος;
Τα μέντιουμ λές ξέρουν!
Τα μέντιουμ βλέπουν!
Τι βλέπουν;
Και αυτό που μου λένε είναι πραγματικά αυτό που βλέπουν ή αυτό που θέλω εγώ να βλέπουν;
Και τα αισθήματα;
Πότε έχει ένας άνθρωπος αισθήματα;
Μια μηχανή είναι ο άνθρωπος, λες
Πολυσύνθετη, πολύπλοκη ακόμη και απρόβλεπτη…
Κοιτώ εκείνες τις κούκλες από τα παιδικά μου χρόνια
Εκείνες με το κουρδιστήρι στη πλάτη
Εγώ τις κούρδιζα και εκείνες περπατούσαν
Μετά τις κούρδιζα και μου μιλούσαν
Εμένα άραγε ποιος με κουρδίζει;
Το νιώθω υπάρχει πάνω μου…
Δε ξέρω που..
Καμιά φορά θαρρώ πως βρίσκεται κάτω από τη σάρκα μου
Πόσο θα ήθελα να είχα το θάρρος να τη σκίσω και να το πετάξω
Στα σκουπίδια
Και πάντα εκεί ένα αόρατο χέρι με κουρδίζει…
Άλλοτε προχωράω μπροστά, άλλοτε μιλάω, άλλοτε γελάω και άλλοτε κλαίω..
Τώρα θα με ρωτήσεις γιατί κάποιος να θέλει να σε κάνει να κλαις;
Ίσως τότε σου δείχνει πόσο δικός του είσαι… πόσο του ανήκεις…
Το ξέρω πως πονάς.
Και εγώ πονώ μαζί σου.
Ίσως να είναι το μόνο πράγμα που μου έχει μείνει..
Το φωνάζω πια…!
Πονάω!!!!!!
Με πονάς!!!!!!
Πάντα όμως εκεί το αόρατο χέρι με προστάζει να πάω μπροστά
Μέχρι να σταματήσω πάλι και να ακινητοποιηθώ…
Μπορεί να με αφήσει για ώρες εκεί..ακίνητη σε στάση περίεργη
Πονάω με ακούς;
Θέλω να βγάλω από πάνω μου αυτόν τον διάολο!
Θα τη σκίσω τη σάρκα
Να!
Με αυτό τον σουγιά
Μου τον είχες δωρίσει κάποτε
«Για να αμύνεσαι..» μου είχες πει
Μα εγώ δεν θέλω να αμύνομαι, εγώ δεν θέλω να φοβάμαι!
Ακόμη και τούτη την ώρα φοβάμαι..
Φοβάμαι!
Δεν ξέρω που με οδηγεί η σκέψη, και ποιος την οδηγεί
Λέξεις βγαίνουν στο χαρτί πάνω
Πάλι το αόρατο χέρι με κουρδίζει
Τώρα κουρδίζει και το μυαλό μου!
Κοίτα πως προχώρησε η επιστήμη..
Πρόοδος!
Τώρα επεμβαίνουν και στη σκέψη..
Μας προγραμματίζουν!
Αλήθεια τελικά ποια είναι η αρχή μας;
Και ποιο το τέλος;
Κάποτε υπήρξα και εγώ παιδί
Θυμάμαι όλη μου η ζωή ήταν ένα παιχνίδι
Παιχνίδι! Παιχνίδι! Παιχνίδι!
Παιχνίδι τα όνειρά μου
Παιχνίδι η αγάπη μου
Παιχνίδι η ύπαρξή μου
Και όμως μέσα σε αυτή την ανεμελιά εγώ νομίζω
Ή έστω νόμιζα πως ήμουν ευτυχισμένη
«Τα βάσανα των μεγάλων είναι για τους μεγάλους» έλεγα
Και συνέχιζα να παίζω..
Ακόμη και το σχολείο ήταν για μένα ένα παιχνίδι
Ήθελα να βγαίνω πάντα πρώτη..
Μα στις ζαριές προπορευόντουσαν πάντα άλλοι
Δεν το έλεγα!
Το έκρυβα!
Το έκρυβα από τους γονείς μου, από τους δασκάλους μου
Από τον ίδιο μου τον εαυτό
Έτσι πέρασαν τα χρόνια…
Ήδη κάποιος έχει ορίσει το τέλος μου
Και εγώ ακόμη αναζητώ την αρχή μου
Μήπως έχω τελειώσει και δεν το ξέρω;
Να σαν εκείνα τα παλαιωμένα μηχανήματα
Που έχουν γίνει πλέον μουσειακά εκθέματα
Και αυτά ακόμη ενώ έχουν γράψει τέλος αυτά νομίζουν πως πίσω από εκείνο το γυαλί ζουν..
Έτσι αισθάνομαι καμιά φορά και εγώ..
Με έχουν τοποθετήσει πίσω από ένα γυαλί
Με κουρδίζουν και εγώ κινούμαι
Γίνομαι έκθεμα στα μάτια περαστικών.
Πόσοι άγνωστοι!
Τόσοι άγνωστοι!
Με κοιτούν αλλά δε με ξέρουν…
Δε θέλουν να με ξέρουν..
Και αυτοί κλεισμένοι σε βιτρίνες είναι
Απλά δε το ξέρουν
Ή δε θέλουν να το ξέρουν.
Και εγώ που το ξέρω…
Τι κατάλαβα;
Καταδικασμένη να ξέρω και να μη μιλώ..
Και όταν μιλώ στους άλλους ακούγομαι τρελή!
Εξωπραγματική!
Αλήθεια και ποια είναι η πραγματικότητα;
«Αυτό που ζούμε» θα μου πεις..
Και αυτό σου αρκεί?
Και τα όνειρα;
«Παραμένουν όνειρα» θα μου πεις…
Και η ελπίδα;
Και αυτή ελπίδα μένει;
………………………….
Είδες δεν απαντάς!
Δεν έχεις και εσύ απαντήσεις για όλα!
Σε κοιτώ πίσω από το γυαλί μου..
Και εσύ πίσω από μια βιτρίνα είσαι..
Ποιος θα σε πουλήσει και ποιος θα σε αγοράσει;
Μα εγώ θα τη κάνω τη ρωγμή μου στο γυαλί!
Θα σπάσω τη φυλακή μου!
Να το πάλι το αόρατο χέρι!
Με κουρδίζει να κλείσω τα μάτια μου…
Καληνύχτα…
Ίσως αύριο την κάνω τη ρωγμή μου!
Ίσως αύριο να ελευθερωθώ…
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
5/1/2011


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 10 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Το όνομά μου βυθίζεται και αναδύεται όπως το κορμί τη στιγμή της βάπτισης...

φλοισβος 05-01-2011 @ 16:50	Ζωγράφισες καρδούλα μου!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
monajia 05-01-2011 @ 17:01	ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ.................................. ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ....................................... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
oneiropola 05-01-2011 @ 17:15	Κουρδισμένη κούκλα Το απεδωσες τελεια μπραβοοοοοοο ::theos.:: ::love.:: ::hug.:: Κουρδισμένη κούκλα
στίχος 05-01-2011 @ 17:17	Και για να αναπνέω εγώ ποιος στερείται το δικό του οξυγόνο; Γίνομαι έκθεμα στα μάτια περαστικών. Πόσοι άγνωστοι! Τόσοι άγνωστοι! Με κοιτούν αλλά δε με ξέρουν… Δε θέλουν να με ξέρουν.......................!!!! πού χάθηκες ΕΥΔΟΚΙΑ ; Καλή Χρονιά..........!!! ::hug.:: ::love.:: ::xmas.::
ΕΥ-ΔΟΚΙΑ 05-01-2011 @ 17:21	Καλή χρονιά Στίχε μου!!!!!!!!! Μπορεί να μην έγραφα αλλά σας παρακολουθούσα κάθε μέρα!!!!!! ::hug.:: ::blush.:: ::love.::
στίχος 05-01-2011 @ 17:58	Τιμή μας....να είσαι καλά.............. ::hug.::
Celestia 05-01-2011 @ 20:32	Ουαου!!!!!!!!!!!! Ειλικρινα δεν κουραστηκα καθολου να το διαβασω! Ηταν συναρπαστικο!!!!!!! Ευγε!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
sofiagera 06-01-2011 @ 04:30	Ακόμη και το σχολείο ήταν για μένα ένα παιχνίδι Ήθελα να βγαίνω πάντα πρώτη.. Μα στις ζαριές προπορευόντουσαν πάντα άλλοι ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Eξαιρετικό όλο, δοσμένη η υπαρξιακή μας αγωνία σε όλη της την ένταση......
ALIROS 06-01-2011 @ 08:16	::love.:: ::love.:: ::love.::
aridaios 06-02-2011 @ 09:30	Θυμάμαι όλη μου η ζωή ήταν ένα παιχνίδι Παιχνίδι! Παιχνίδι! Παιχνίδι! Παιχνίδι τα όνειρά μου Παιχνίδι η αγάπη μου Παιχνίδι η ύπαρξή μου ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΤΙ ΜΟΥ ΘΗΜΗΣΕΣ ΕΥΔΟΚΙΑ ΜΟΥ φιλακια μα ::hug.:: μα ::hug.:: μα ::kiss.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο