monajia
06-01-2011 @ 00:54 | ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ........................
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
oneiropola
06-01-2011 @ 02:14 | Σαν τις σκιές που απλώνονται
Σε κάθε βήμα
Και γλιστρούν απ’ το παράθυρο
Ν’ αγγίξουν το όνειρο σου
Σαν εικόνες στα άστρα κρυμμένες και έτοιμες με μια αστραπή
Μια αφορμή
Να ξεχυθούν στα πέρατα της μοναξιάς.
Σαν ασπίδες που αντανακλούν
Τ’ αγκάλιασμα
Το χάδι
Το φιλί.
Υπεροχο !!! ::up.:: ::up.:: ::hug.:: | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
06-01-2011 @ 02:30 | Όσες ευχές και αν σου δώσει το λυχνάρι.
Το ξέρεις πια πώς να ζητήσεις δε μπορείς αυτό που θες
Μήτε κι αυτό που ζήτησες θ’ αντέξεις ν’ αγαπήσεις.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1 | |
ALIROS
06-01-2011 @ 02:53 | Κι αν ο κόσμος μας χωρίζεται στα δυο
Το δικό σου μισό, ποιο μισό θα βρει να συμπληρώσει;
Σ’ ένα κεραυνό θολών ονείρων να ζεις και να πορεύεσαι
Καθώς θα γεμίζει και θ’ αδειάζει η σελήνη,
Σ’ ένα ποταμό επιστροφών να κλαις και να ξεχνάς.
::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
sofiagera
06-01-2011 @ 04:35 | Θέλω να πω για τα «πως» και τα «γιατί»
Που στης καρδιάς μας τις χορδές
Γίναν φωτιές
Πύρινες σφαίρες που αχνίζουν
Ακολουθώντας του ανέμου τη διάφανη βοή.
::up.:: ::up.:: ::up.:: Υπέροχο όλο!!!!! | |
στίχος
06-01-2011 @ 07:19 | Γιατί το μεγαλείο της συνέχειας και του αναπάντεχου
Δε μπορεί να μετρηθεί
Όσες ευχές και αν σου δώσει το λυχνάρι.
Το ξέρεις πια πώς να ζητήσεις δε μπορείς αυτό που θες
Μήτε κι αυτό που ζήτησες θ’ αντέξεις ν’ αγαπήσεις.
Κι αν ο κόσμος μας χωρίζεται στα δυο
Το δικό σου μισό, ποιο μισό θα βρει να συμπληρώσει;
Σ’ ένα κεραυνό θολών ονείρων να ζεις και να πορεύεσαι
Καθώς θα γεμίζει και θ’ αδειάζει η σελήνη,
Σ’ ένα ποταμό επιστροφών να κλαις και να ξεχνάς.
.........................!!!! ::theos.:: ::yes.:: ::love.:: | |
φλοισβος
06-01-2011 @ 08:47 | Εκπληκτική δημιουργία!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
