| |
Τσακισμένος και πάλι γυρνάς,
καθισμένος σκυφτός στη γωνία,
τον εαυτό σου ρωτάς κι απαντάς,
λεν στη τρέλα τραβάς όλο ευθεία.
Γράφεις, σκίζεις το άσπρο χαρτί,
μία κλαις, μια γελάς με μανία,
κάπου κάπου ψελλίζεις γιατί,
το μαχαίρι κοιτάς με λαγνεία.
Μοιάζει τόσο λυτρωτικό,
μα διστάζεις να κάνεις το βήμα,
τι ναι αλήθεια πιο τρομακτικό,
της ζωής ή του θάνατου η πείνα.
Μια παραίσθηση η λογική,
μια ανάσα κοντά μας η τρέλα,
μια αυταπάτη η επαφή η θεϊκή,
η ζωή ένα μικρό πήγαινε- έλα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
