| |
[align=center][B][I] Χρόνοι πιασμένοι στα συνεφα χωρις κινηση
Σηκωνωμαι απ ο κρεβατι μερα με την μέρα
σαν οργανο που δουλευει χωρις πραγματικους χρονους
Σαν συκωτι
Καρδια
Ματια
Λογια που απλωνωνται στο στομα χωρις να ειπωθουν και μενουν μετεωρα στο χρονο
Και τι μπορω;;
Τι να κανω
Πώς να σπασω τους τοιχους;;
Πώς να ανασανω;;
Μια κραυγη στα αδεια δωματια
Σαν λυκος στα χιονια να προσπαθει να διωξει το φοβο του
Παιζωντας με τις νιφαδες
Που θα τον θαψουν
Μια πνοη
Ενας τριγμος
Δεν είναι αυτό που ….
Είναι αυτό θα γινει
Και συ;
Μια ηλιαχτιδα θα μπορουσες .
Σκονη στο γαλαζιο
Σημερα και δεν εισαι εδώ
Μιλαω σε ένα αδειο τελος
Σαν τα ποτηρια που σπανε στους τοιχους η μοναξια μου
Βαφουν
Τρεχουν
Και καταληγουν στο πατωμα πινακες που δεν εφτιαξα
Μπορεις να βαλεις εσυ τα χρωματα
Ασπρο μαυρο
Εσυ και εγω
Καταλαβαινω τους ρολους αλλα δεν θελω να τους παιξω
Εσυ και γω και σε μια σε συνεφια
Τα αστερια
Τα αστερια
Τα ευχομαι στα ονειρα και ……..
Λεω δεν μπορει στο τελος θα τα αγγιξω
Μαζι με σενα σε ένα μι διεσι μμινορε
Να βλεπωΤωρα Καθαρα
Να ανεβαινεις
Κι αν το αισθανομαι ;;
Χωρις Να σε εχω γνωρισει
Τι και αν εισαι στο μυαλο
Ζεις μαζι μου
κοιμαμαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
