| |
πλάι σε ξωκλήσι κάπου εκεί στο Ιόνιο
Βρήκα σε πέτρα σκαλισμένα γράμματα
Για τους θεούς μιλούσαν και για θάματα
Για το φθαρτό που γίνεται αιώνιο
Σε μια άγνωστη σπηλιά σ' ένα ακρωτήριο
Οι σταλαχτίτες μου εξομολογήθηκαν
Με λόγια υγρά, κι ύστερα προσευχήθηκαν
Να πάψει της σταγόνας το μαρτύριο
Η ηχώ απ' το κενό, λόγο με κέρασε
και σ' όλα τα ερωτήματα μου απάντησε
και μου 'πε να αγαπώ ό,τι με πλάνεψε
και να ευγνωμονώ ό,τι με γέρασε
Κι εγώ γονυπετής σε παρακάλεσα
Ζωή να αποκαλύψεις τα γραμμένα σου
Μες τη ρηχή βυθίζομαι τη στέρνα σου
Μα είναι σαν να πνίγομαι στη θάλασσα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
