| |
Κατακκόκινη μπασιά
μουσική και καπνός
άδεια γυμνά κορμιά
λικνίζονται στο φως
Σβήνουν τα σκαλιά
ο διάδρομος στενός
μικρά δωμάτια στη σειρά
κι ο έρωτας νεκρός
Πως σε λένε?
Στα μάτια με κοιτάς
τα μέσα μου σκαλίζεις
για τα πάθη μου πονάς
για μένανε δακρύζεις
Βλέμμα απ' τον Άδη
μάτια υποκριτικά
κρύβουν στο σκοτάδι
τη μεγάλη τους ψευτιά
Πόσο πάει?
Τριάντα πέντε ευρώ
για να μου πάρεις το κορμί
κι ένα βλέμμα σου ζεστό
για να μου πάρεις τη ψυχή
Μια ευάλωτη καρδιά
σε κορμί λεηλατησμένο
και τ' όνειρό μου ξεψυχά
σε τόπο αλαργινό και ξένο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
