Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 παράκληση
 
άγγιξε τον ώμο μου
να επωμιστώ το βάρος της αφής σου
εκείνης της αφής που άφηνα να μου διαβάζει τη σάρκα
τότε, προτού επιστρέψει στον πηλό
απ’ όπου προήλθε χωρίς να ερωτηθεί,
μα και χωρίς να ξέρει
πως κάποτε θα πάψει να μεγαλώνει απλά
και θα γερνάει αβάσταχτα υπό του χρόνου το άχθος…

πιάσε το χέρι μου
να χειριστώ τη μοναξιά μου
εκείνη τη μοναξιά που επεδίωκα τότε
όταν, όποτε ήθελα της ξέφευγα
με την αλαζονεία της γαζέλας της νεαρής
απέναντι στο γέρικο λιοντάρι
που ξέρει πως κρύβει μέσα στις οπλές τα όπλα της
ενάντια στην καταβρόχθιση…

δώσε μου το φιλί σου
για να φιλιώσω με το μέλλον μου
το μέλλον εκείνο που με ακρίβεια το σχεδίασα άπειρες φορές
κι άπειρες πάλι το διέψευσα καίγοντας σ’ ανοιχτή φωτιά
τα προσχεδιασμένα
δίχως μήτε μ’ ένα σταφύλι ή μ’ ένα σύκο να γλυκάνω την πυρά τους
κι ότι μας φεύγει άκλαυτο κι ακτέριστο ,
δεν επιστρέφει πίσω ούτε σαν μνήμη…

δώσε μου τη φωνή σου για να φονεύσω το άδικο
που ορίζει σε αφθονία να χω ό,τι ποτέ μου δεν λαχτάρισα
κι ό,τι λαχτάρισα πολύ, να μου το παίρνει ο αέρας
και να μακραίνει σαν το καράβι που αλαργεύει απ’ τη στεριά
και χάνεται στον κυρτωμένο δείλι …



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
ΛΥΔΙΑ_Θ
15-01-2011 @ 00:32
................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
monajia
15-01-2011 @ 01:11
δώσε μου τη φωνή σου για να φονεύσω το άδικο
που ορίζει σε αφθονία να χω ό,τι ποτέ μου δεν λαχτάρισα
κι ό,τι λαχτάρισα πολύ, να μου το παίρνει ο αέρας
και να μακραίνει σαν το καράβι που αλαργεύει απ’ τη στεριά
και χάνεται στον κυρτωμένο δείλι …


::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Γιάννης Ποταμιάνος
15-01-2011 @ 03:19
πιάσε το χέρι μου
να χειριστώ τη μοναξιά μου
εκείνη τη μοναξιά που επεδίωκα τότε
όταν, όποτε ήθελα της ξέφευγα
με την αλαζονεία της γαζέλας της νεαρής
απέναντι στο γέρικο λιοντάρι
που ξέρει πως κρύβει μέσα στις οπλές τα όπλα της
ενάντια στην καταβρόχθιση…

Πολύ ωραιο Χρήστο
::yes.:: ::yes.::
lemures
15-01-2011 @ 04:36
απλα συγχαρητηρια!
Ναταλία...
15-01-2011 @ 06:31
Πολύ ωραιο και αυτό Χρήστο
::yes.:: ::theos.:: ::up.::
sofiagera
15-01-2011 @ 07:22
δώσε μου τη φωνή σου για να φονεύσω το άδικο
που ορίζει σε αφθονία να χω ό,τι ποτέ μου δεν λαχτάρισα
κι ό,τι λαχτάρισα πολύ, να μου το παίρνει ο αέρας
και να μακραίνει σαν το καράβι που αλαργεύει απ’ τη στεριά
και χάνεται στον κυρτωμένο δείλι ::up.:: ::up.:: ::up.:: Είναι όλο υπέροχο!!!!!
idroxoos
15-01-2011 @ 12:02
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::up.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο