Για την αναρχια της ολης μου δομης
και την εγκαταλειψη των χαμενων γενεων μου
διπλα απο την σιφονιερα με τα λιονταρισια ποδια
Για τον σκευοφυλακα των αξιολυπητων οδυρμων μου
και του σκηνωματος των αδικοχαμενων γειτονιων μου
Την σκεδαση των κυταρων μου
στο αντικρυσμα του μελαχρινου ομοιωματος των φρυδιων σου
μεσα στο πληθος των μεταναστων
Για τον θανατο που επεφερες
στη συμμαχια που ειχα κανει με τον δυτη του αβαπτιστου ναυαγιου μου
ακυρωνοντας την εγγυοδοσια σου
Εδω και χρονια αναρρωννυω απ τα δοκιμια
και τα σκαριφηματα των φθαρμενων εννοιων μου
και την ολογραφια της εαρινης σου μορφης
Το χονδρεμποριο των ονείρων μας
κι ο ολοθεν ολολυγμος του επερχομενου καταποντισμου ομως,
με παραλυουν
Παντα θυμαμαι την κλαγγη των λεξεων πάνω απ τ' ανοιχτο μνημα
Την οπισθοδρομηση και τον φοβο μπρος στη θεα του
Μπαζωνω τα ιερα σου κοκκαλα κι αυτα ολο κι ανθιζουν
Το εχω ξαναδει το εργο.
Ενδιαφερον, δεν λεω, αλλα δεν καταλαβα τι ηθελε να πει
