Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
134854 Τραγούδια, 273103 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανάκτηση
 
Αρρώστησαν οι όμορφες λέξεις μου
κουρασμένες και αναιμικές από τα μάτια
που τις ρουφούσαν χρόνια
Μαζί τους κι εγώ που μέσα τους ζούσα
Τώρα θα βρω άλλες να μιλώ
Πιο σκληρές, πιο αιχμηρές
να τρυπούν την σκουριά που
μαζεύτηκε αιώνες τώρα
πάνω στην πλαστή υπερθυμία μας

Ένα λουλούδι στο πέτο η συγχώρεση
με τις ρίζες του στο σώμα μου
θα τρέφετε απ΄την ανάσα και το αίμα μου

Άξεστος θα παραμείνω μπροστά στις μάσκες
της δήθεν ευγένειας
της καμαρωτής ευστροφίας του κενού
και της διπλωματούχας άγνοιας

Θα αφήσω τους ρόζους στα χέρια μου ν΄ανθίσουν
να σφίγγουν τα μαλθακά χέρια της σιγουριάς
σπάζοντάς της τα κόκαλα

Τώρα δεν θα ψάχνω πια για την ομορφιά
θα με βρίσκει εκείνη
μέσα στο βίωμα της σκληρής προσπάθειας
και στο αστείο του μοιραίου



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://iraklis-vaitsaras.blogspot.com/
 
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
17-01-2011 @ 12:24
::up.:: ::up.:: ::up.::
monajia
17-01-2011 @ 14:08
Τώρα δεν θα ψάχνω πια για την ομορφιά
θα με βρίσκει εκείνη
μέσα στο βίωμα της σκληρής προσπάθειας
και στο αστείο του μοιραίου


ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ...........
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aggelos sigalas
17-01-2011 @ 23:58
ΑΠΙΘΑΝΟ ΗΡΑΚΛΗ.ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ. ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ναταλία...
18-01-2011 @ 03:21
Τώρα δεν θα ψάχνω πια για την ομορφιά
θα με βρίσκει εκείνη
μέσα στο βίωμα της σκληρής προσπάθειας
και στο αστείο του μοιραίου



Υπέροχο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο