| |
Μέσα στο μνήμα που χορτάριασε το χνώτο
κάποιου που ράγισε το τζάμι της ζωής
ανθίζει η άβυσσος μιας πικραμένης Γης
με την πυξίδα καρφωμένη προς το Νότο.
Μέσα στο κύμα που αφρίζει λυπημένα
κρύβονται μόνο των ονείρων οι κραυγές
αυτών που ξύπνησαν απότομα απ΄το χθες
και ζούνε σήμερα σ΄ουράνιο λιμένα.
Πίσω απ΄το κρίμα του ο βιαστικός διαβάτης
τρέχει ακούγοντας το χάδι της βροχής,
νιώθει τη λάσπη τόσων χρόνων ενοχής,
την καταιγίδα μιας σταγόνας αυταπάτης.
Σε σκοτεινά παρτέρια χωρίζονται τα πάντα
χωρίς τον ήλιο να γυαλίζει στον εξάντα,
χωρίς τ΄αστέρια να φοβούνται την αυγή.
Σ΄αλαργινά ταξίδια μπορεί να συναντήσεις
αυτό που κάποτε ποθούσες ν΄αγαπήσεις
μα θά΄ναι άπιαστο σαν όνειρου κραυγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
