| |
| | Ροβένα ή η επιστροφή του ασώτου |  | | | Λυπάμαι, αθέτησα την υπόσχεσή μου και ...επέστρεψα!! | | |
Και να που μπαίνει,
απ'τη σχισμή το φως,
κι απο την πόρτα έρχεται,
λευκή καταιγίδα,
γεμάτη χρώματα,
μια γλυκειά μελωδία.
Παίζουν τα μάτια της,
τραγούδια λαμπερά,
κι είναι βαθύπνοη,
της αλμύρας η γλύκα,
ζωντάνια φέρνει,
στο σκοτεινό κελί μονομιάς,
κι είναι ηλιόλουστη,
το φως σαν παρασέρνει,
όπως το γέννησε,
του Ήλιου η θυγατέρα.
Χαρά σκορπάει,
στη φτωχή μιζέρια,
ενός γραφείου,
που η σφραγίδα του χτυπά,
σαν ν'ανατέλλει,
απο λήθαργο του χρόνου.
Σαν να ξυπνάει,
απο χειμέρια καταστολή,
βυθίζει στα όνειρα,
τον έρμο, στα ταμεία,
και τον υπάλληλο βγάζει,
απ'τη φτωχή ζωή.
Μοιάζουν με κύματα, ξανθά,
που λαμπιρίζουν,
τα γκριζοπράσινα, τα μάτια,
που θωρούν,
σαν με κοιτούν,
αυτή η ματιά, φλόγες καρφώνει,
κι ενώ τα χείλη μου,
στ'όνομά της αντηχούν,
Ροβένα φωνάζει,
της καρδιάς το μαιστράλι,
κι άνεμος χύνεται, βροχή,
στα λαμπερά μαλλιά,
σηκώνει αγέρα,
αυτό το πλάσμα, σαν κοιτάζει,
τον τίμιο υπάλληλο,
με σκυφτά μάτια, σταυρωτά.
Σαν να φιλάει,
μια ψυχή που ξεψυχάει,
που μπρος στο θάνατο,
ζητάει μερτικό,
μια ευκαιρία τελευταία,
η αγάπη κρατάει,
να του χαρίσει, ένα κομμάτι,
της ζωής σκοπό.
Ροβένα φωνάζει,
κι η καρδιά, πως σπαράζει,
αν και τούτη η αυγή,
σαν με βρεί μοναχό,
κι όμως ξέρω,
πως ετούτος ο κόσμος,
πάντα διχάζει,
και φθονεί, και ζηλεύει,
και τα όνειρα αλλάζει.
Μα σαν λίγο πετύχω,
τη στιγμή που ποθώ,
με φιλιά να κεράσω,
κι αγκαλιά να την πιάσω,
το τραγούδι στα χείλη της,
σαν φεγγάρι θα πω.
Στον Ήλιο που γνώρισα,
και μ'αγάπη προχώρησα,
τώρα βρίσκω αποθέματα,
υπομονή να σκορπώ,
και μπορώ να χαρίσω,
χίλια άστρα πριν σβήσω,
αφού τώρα μεθάω,
και στο φως κολυμπάω,
μιας και είμαι μαζί της,
κι έχω ακόμα πολλές,
μα πολλές φωτινές,
ευτυχίας στιγμές,
...να γευτώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Μαρία
05-09-2005 | κι έκανες πολύ καλά Γιώργο! | | aliki
05-09-2005 | Όπως πάντα...φοβερός!Καληνύχτα... | | Γιώργος_Κ
05-09-2005 | Μια νέα εποχή ξεκινάει απο σήμερα, κι αυτό γιατί ζούμε για να ελπίζουμε, κι ελπίζουμε οτι θα ζούμε!! Δεν βάφουμε μαύρο τον κόσμο, γιατί είναι απο μόνος του έτσι, αλλά προσπαθούμε πάντα να δώσουμε έναν πιο ανοικτό τόνο!! Το ποτήρι είναι πάντα μισογεμάτο, και ποτέ μισοάδειο, αν η καρδιά μας ξέρει να συγχωρεί και να ελπίζει!! πολλοί υποστηρίζουν οτι θα έπρεπε να έχουμε μια δεύτερη ζωή, σαν μια δεύτερη ευκαιρία, όπου η πρώτη θα είναι η πρόβα και η δεύτερη η αληθινή!! Κρατάμε την σκισμένη παντιέρα της ήττας, σαν απογοητευμένοι ποιητές, μέχρι το κοντάρι να πέσει απο τα χέρια μας!! Αν χάσουμε κι αυτή τη μάχη, της ελεύθερης έκφρασης των ιδεών και λογοκριθούμε, σίγουρα ποτέ μα ποτέ δεν θα χάσουμε την ελπίδα μας να ζούμε!! Τα ιδανικά μας δεν μπορεί κανείς να τα αγοράσει, ακόμα και με όλα τα διαμάντια του κόσμου, τα αληθινά ανεκτίμητα διαμάντια βρίσκονται στην ψυχή, και είναι τυχεροί αυτοί που θα τα ανακαλύψουν πρώτοι!! Την θερμή μου καλησπέρα σε όσους υπέγραψαν στο βιβλίο του επισκέπτη, καθώς και σε όσους θα υπογράψουν αργότερα!! ΕΛΠΙΖΩ, ΑΡΑ ΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΛΠΙΖΩ, ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΟΣΟ ΘΑ ΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ...άλλωστε πεθαίνει πάντα τελευταία!! Να είστε όλοι καλά........... | | Ίμερος
05-09-2005 | να ξαναφύγεις και να μην ξαναγυρίσεις αν δεν μας γράψεις ένα παρόμοιο....και γρήγορα | | kapnosa-v-ainigma
05-09-2005 | ..και καλά έκανες...:) | | l;)ena
05-09-2005 | MANARI MOU GLUKO!!!!!!!!!!!!!!!! ksanagzrises konta maw ksanaglzrises kai th selida zwh plhmmurises!!!!!!!!!!ax atimoutsiko!!!!!!!!! | | stigmi
06-09-2005 | Με τον Μιχάλη. Φιλιά σου!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
