stixoi.info: διχασμός

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

διχασμός

άναψε πάλι ο ουρανός τα φώτα του ένα- ένα
κι εφόρεσε το μπλάβο της η θάλασσα μετάξι
μια βάζει ο νους τα ζωντανά χώρια απ’ τα πεθαμένα
μια θέλει να ναι στο βυθό, την άλλη να πετάξει

βγάζει τη μια από το λαιμό σαν αιμοβόρα βδέλλα
τη μνήμη, που του ρούφηξε όλη τη δύναμή του
μα ύστερα πάλι την καλεί και της φωνάζει: «έλα
τι χρείαν έχει το κορμί χωρίς τη θύμησή του»…

τούτο τον διχασμό που ζω δεν έχω καταλάβει
μισός στο χθες να βρίσκομαι κι ο αλλόμισος στο τώρα
φαίνεται πως το βρόχινο νερό έχω μεταλάβει
κι είμαι τη μια ψιλή βροχή, την άλλη άγρια μπόρα

κι εκεί που είμαι για θάνατο που ‘μαι του κάτω κόσμου
σαν έξαφνα ανασταίνομαι, κι αστροφεγγιάζει ο νους μου
κι αντροκαλιέται η ψυχή : « βάσανα κι άλλα δόσμου
ζωή, τώρα που σ’ έμαθα και σ’ έχω του χεριού μου»

κάποιος μου το πε κάποτε, που, πότε δε θυμάμαι
όλα είναι μέσα στο μυαλό τα κυβερνάς, τα ορίζεις
σε σκιάζουν τώρα όσα άλλοτε έλεγες «δε φοβάμαι»
κι όσα φοβόσουν άλλοτε, τώρα τα φοβερίζεις


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

ΚΟΥΚΛΑΚΙ 20-01-2011 @ 02:58	κάποιος μου το πε κάποτε, που, πότε δε θυμάμαι όλα είναι μέσα στο μυαλό τα κυβερνάς, τα ορίζεις σε σκιάζουν τώρα όσα άλλοτε έλεγες «δε φοβάμαι» κι όσα φοβόσουν άλλοτε, τώρα τα φοβερίζεις ::up.:: ::up.:: ::up.::
monajia 20-01-2011 @ 03:23	άναψε πάλι ο ουρανός τα φώτα του ένα- ένα κι εφόρεσε το μπλάβο της η θάλασσα μετάξι μια βάζει ο νους τα ζωντανά χώρια απ’ τα πεθαμένα μια θέλει να ναι στο βυθό, την άλλη να πετάξει ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΧΡΗΣΤΟ...... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia 20-01-2011 @ 04:05	κάποιος μου το πε κάποτε, που, πότε δε θυμάμαι όλα είναι μέσα στο μυαλό τα κυβερνάς, τα ορίζεις σε σκιάζουν τώρα όσα άλλοτε έλεγες «δε φοβάμαι» κι όσα φοβόσουν άλλοτε, τώρα τα φοβερίζεις Πολύ ζωντανό, μόνο όταν πάθεις ,θα μάθεις να φοβερίζεις ακόμα και τον θάνοατο..... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ALIROS 20-01-2011 @ 05:40	τούτο τον διχασμό που ζω δεν έχω καταλάβει μισός στο χθες να βρίσκομαι κι ο αλλόμισος στο τώρα φαίνεται πως το βρόχινο νερό έχω μεταλάβει κι είμαι τη μια ψιλή βροχή, την άλλη άγρια μπόρα ::theos.::
ΛΥΔΙΑ_Θ 20-01-2011 @ 10:58	..........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
Μαυρομαντηλού 28-12-2012 @ 17:11	κι εκεί που είμαι για θάνατο που ‘μαι του κάτω κόσμου σαν έξαφνα ανασταίνομαι, κι αστροφεγγιάζει ο νους μου κι αντροκαλιέται η ψυχή : « βάσανα κι άλλα δόσμου ζωή, τώρα που σ’ έμαθα και σ’ έχω του χεριού μου» κάποιος μου το πε κάποτε, που, πότε δε θυμάμαι όλα είναι μέσα στο μυαλό τα κυβερνάς, τα ορίζεις!!!!!!!!!!!!!!! ΕΓΩ ΣΤΟ ΕΙΠΑ ΜΗΠΩΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;; σε σκιάζουν τώρα όσα άλλοτε έλεγες «δε φοβάμαι» κι όσα φοβόσουν άλλοτε, τώρα τα φοβερίζεις !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Άσε τις φοβέρες και .......''κι εκεί που είμαι για θάνατο που ‘μαι του κάτω κόσμου σαν έξαφνα ανασταίνομαι, κι αστροφεγγιάζει ο νους μου'' ΑΝΑΣΤΗΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::love.:: ::theos.::
Σταυρακης_F-16ακιας 28-12-2012 @ 23:00	άναψε πάλι ο ουρανός τα φώτα του ένα- ένα κι εφόρεσε το μπλάβο της η θάλασσα μετάξι μια βάζει ο νους τα ζωντανά χώρια απ’ τα πεθαμένα μια θέλει να ναι στο βυθό, την άλλη να πετάξει ΑΠΑΙΧΤΟΣ ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο