[align=center][font=Comic Sans MS][B]Το παρελθόν βάζει το χαρτί
κι οι στιγμές πιάνουν το μολύβι
Να μετρηθούμε στα όμορφα
και να μας χάσουν οι βροχές και τα δάκρυα
υφαίνοντας τα χρώματα του ουρανού..
Πού είναι το αδράχτι μου;
Αλήθεια πόσο μακριά είναι τώρα πια ο ουρανός..
ψηλά κάνω το χέρι να τον φτάσω
μα όλο κάτι περισσεύει από εσένα
κάτι που με κρατάει πίσω
στο χώμα που φυτρώνουν αγριολούλουδα
Δεν το τολμάς να τα ξεριζώσεις
σαν θα ξεριζωθεί κι η καρδιά σου
Δείλιασα να σου βγάλω την σαϊτα από την πλάτη
μοναχικά χρόνια και δειλινά καρφωμένα
παρέα μ'ένα όνειρο σταχτή κι ένα φιλί βραδιασμένο
Πόσο πόνο να χωρά αυτή η νύχτα;
πόσα φεγγάρια θα μας βρουν το ξημέρωμα
να ξεφλουδίζουμε μία παλιά αγάπη
και να καπνίζουμε ο ένας τη μορφή του άλλου;
Να ονειρεύομαι νοστάλγησα
χωρίς να γεμίζω τα σύννεφα τύψεις
πάλι βράδιασε κι εγώ γυμνή, στεγνή κι απούσα
κι εσύ μονίμως έρχεσαι να ξεδιψάσεις με φιλιά τα μάτια μου
Να ονειρευτώ ταξίδια πάνω στα βλέφαρα
όλα εκείνα τα αγκαλιασμένα βλέματα
μα μπάζει το καράβι μου νερά
τα καραβόπανα σχισμένα
Λίγο να ξαποστάσω για μιαν ανάσα
δίπλα σου λιγάκι κράτησέ με
Μα αφού τον ενικό μου τον φυλώ καλά
στέριωσε με τα χρόνια
έμεινα εγώ να κοιτάζω εμένα
Να ονειρεύομαι νοστάλγησα
μες τις παλίρροιες του κορμιού σου να χάνομαι
και την αλμύρα να κρατήσω να'χω να σε ανασταίνω
όταν σιμά σου έγω δεν ανασαίνω
Μα δεν σε βρήκα πουθενά
ακόμα και στη σκιά μου έψαξα
κι ήρθαν παλίρροιες και πέρασαν τα χρόνια
κι αλλάξαμε μορφή,γεράσαμε πάνω στα 'θέλω' μας
ή μήπως μας γεράσανε τα'πρέπει';
τί να πω;
όλοι μου λένε φταίω εγώ που σ'ονειρεύομαι
κι έτσι έπαψα να κάνω όνειρα ψυχή μου
Ουφ κουράστηκα..
λαχάνιασα να κυνηγάω το αδύνατο..[B]
