| |
Σαν θα πενθώ ότι έμεινε
Απ΄ του έρωτα τη μάχη
Τα μάτια μου θα ‘ναι υγρά
Κοιτάζοντας τη στάχτη
Άκουσα πίσω μου φωνές
Πως γύρισες προσμένω
Με της ψυχής τη δύναμη
Εσένα περιμένω
Κλειστά τα μάτια
Κι η φωνή, κλειστή από το θρήνο
Εύχομαι να μην είχα δει
Το όνειρο εκείνο
Αγκάθια γέμισε η καρδιά
Το αίμα της την πνίγει
Μ’ αυτή ποτέ δεν ξεψυχά
Αντέχει την οδύνη
Αερικά της ερημιάς
Του πόνου και της λύπης
Του έρωτα είστε σκιά
Του σκότους ερημίτης
Δε νιώθω, δεν αγκομαχώ
Τα χείλη δε σαλεύω
Σκορπάω το βλέμμα στο κενό
Το όνειρο γυρεύω
Τι κι αν περάσανε οι στιγμές
Οι όμορφες οι λίγες
Όλα θυμίζουνε το χθες
Που στη ζωή μου ήρθες
Διαλέγω θάνατο αργό
Με τ’ όνειρο βαδίζω
Ζωή μου θα σ’ απαρνηθώ
Το χρώμα σου το γκρίζο
Στα νιάτα μου δε ταίριαξε
Τα μάτια μου κουράζει
Τις τρυφερές τις σκέψεις μου
Του νου μου τις τρομάζει
Οι εικόνες είναι άσχημες
Που απλώνονται μπροστά μου
Κι αιχμαλωτίζουν τις ζωές
Που χάνονται σιμά μου
Τα μάτια απόψε θα βιαστώ
Θεατρικά να κλείσω
Απ’ τη παράσταση θα βγω
Δεν θα ξαναγυρίσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
