| |
Όταν μια αγάπη χάνεται γίνεται αστέρι
Και ψάχνει στον ουρανό να βρει μια θέση
Αν μπορούσε και ήτανε στο δικό του χέρι
Δεν θα 'θελε να χανότανε με τη πρώτη φέξη.
Και 'γω που ένα ανούσιο πρωινό ξημερώνει
Δεν έχω τίποτα για συντροφιά
Ο ήλιος μου παίρνει αυτό που με σώνει
Μα το φεγγάρι θα μου το δώσει ξανά.
R:
Του φεγγαριού το πηγαινέλα θα χαράξω στον ουρανό
Με της καρδιάς μου το ατέλειωτο δάκρυ
Για χρώμα θα βάλω απ' τα χρώματα το πιο φωτεινό
Να ξεχωρίζει το αστέρι μου μες στο σκοτάδι.
Όταν μια αγάπη χάνεται γίνεται αστέρι
Και κατοικεί στον ουρανό κάθε νύχτα
Όποιος αγάπησε το κοιτάει και πεθαίνει
Η μοναξιά του μα γεννιέται μια πίκρα.
Και 'γω που μια γεννημένος για να πονάω
Έχω μαραζώσει απ' το πόνο που μου 'χεις δώσει
Ουρανέ μου μια τελευταία χάρη σου ζητάω
Πες στον ήλιο απόψε να μην ξημερώσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
