Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 γνώριμη σιγή
 
ετούτη η χρησμική σιωπή, η βαριά
που απλώθηκε σαν αίφνης στο δωμάτιο
χαράζει απάνω στο νωπό πηλό με μια αιχμηρή γραφίδα
τα ιδεογράμματα των επιθυμιών μας των ανευώδοτων
και των ονείρων μας τα ονόματα ένα- ένα
σαν προσκλητήριο ομοιάζει
στρατιωτών απόντων
που επιτέλεσαν στο ακέραιο το χρέος τους
έστω κι αν δεν κατάφεραν την νίκη

δεν ήταν λίγο που κράτησαν ζωντανή την θέλησή μας
κι ακόρεστη τη δίψα για τη ζωή
που μας οδήγησε να αναζητήσουμε πολλές φορές
τις αναβλύζουσες γλυκές πηγές
οδοιπορώντας όποτε χρειάστηκε
ακόμη και στην έρημο,
ακόμη και στις ξέρες τις θαλασσινές τις απομονωμένες
για να ξορκίσουμε την ανομβρία των καιρών…

ετούτη η ταφική σιγή η βαριά
που απλώθηκε σαν αίφνης στο δωμάτιο
γνώριμη μου είναι και δεν την φοβάμαι
είναι η σιγή που προηγείται πάντοτε της σκέψης μου
και των αναδρομών μου…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
ALIROS
26-01-2011 @ 23:57
::angel.:: ::rock.:: ::up.:: καλημερα
monajia
27-01-2011 @ 00:10
ετούτη η ταφική σιγή η βαριά
που απλώθηκε σαν αίφνης στο δωμάτιο
γνώριμη μου είναι και δεν την φοβάμαι
είναι η σιγή που προηγείται πάντοτε της σκέψης μου
και των αναδρομών μου…

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
gk_giotaki
27-01-2011 @ 00:30
ετούτη η ταφική σιγή η βαριά
που απλώθηκε σαν αίφνης στο δωμάτιο
γνώριμη μου είναι και δεν την φοβάμαι
είναι η σιγή που προηγείται πάντοτε της σκέψης μου
και των αναδρομών μου…

Υπέροχο! αλλά λίγη αισοδοξία δεν βλάπτει..... ::angel.:: ::rock.::
v.roditis
27-01-2011 @ 01:20
ΟΛΟ,ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!! ::up.:: ::up.::
αντικλείδι
27-01-2011 @ 01:42
Πάντα ωραίος και με νοήματα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
στίχος
27-01-2011 @ 07:46
ετούτη η χρησμική σιωπή, η βαριά
που απλώθηκε σαν αίφνης στο δωμάτιο

που επιτέλεσαν στο ακέραιο το χρέος τους
έστω κι αν δεν κατάφεραν την νίκη

οδοιπορώντας όποτε χρειάστηκε

ετούτη η ταφική σιγή η βαριά
που απλώθηκε σαν αίφνης στο δωμάτιο
γνώριμη μου είναι και δεν την φοβάμαι
είναι η σιγή που προηγείται πάντοτε της σκέψης μου
και των αναδρομών μου…

....έχεις το στυλ της ποίησης που προτιμώ.....!!!!! ένα από τα " εκ βαθέων " σου.....συγχαρητήρια....!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο