| |
| | Ένα χαμόγελο για δώρο |  | | |
[align=center]Ένα χαμόγελο για δώρο
Κάποιος δίπλα
σιγοκλαίει,
τα έκανα θάλασσα μου λέει,
στον καθρέπτη του κοιτάει,
με τις σκιές του περπατάει,
σαν χαμένος μεσ’στον δρόμο,
τον σταυρό του κουβαλά στον ώμο,
πως μου μοιάζει το νομίζω,
τον εαυτό μου
τώρα τον γνωρίζω.
Πάρε φίλε
ένα τσιγάρο,
στην λάσπη κολλημένο είν’το κάρο,
πάρε φίλε μια ανάσα,
τον παπά δεν τον κάνουνε τα ράσα,
πάρε φίλε δανεικιά μια φωτιά,
η μοναξιά δεν βγάζει πουθενά,
πάρε φίλε ένα χαμόγελο για δώρο,
μόνο αυτό δεν πληρώνει
απόψε φόρο.
Κάποιος δίπλα μου
κοιμάται,
για το χθες του πως λυπάται,
το φεγγάρι του θλιμμένο,
το κορμί του διαλυμένο,
γράφει στίχους στον αέρα,
η ζωή τον κάνει χρόνια πέρα,
ξημέρωσε και μόνος πάλι,
πως την βγάζουν
αναρωτιέμαι
όλοι οι άλλοι.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
**Ηώς**
27-01-2011 @ 09:32 | πάρε φίλε ένα χαμόγελο για δώρο,
μόνο αυτό δεν πληρώνει
απόψε φόρο.
....................................!!!!!!!!!!!!!!!καλησπέρα klozar!!!!!υπέροχο όλο στίχος προς στίχο! | | merlin17254
27-01-2011 @ 09:45 |
πάρε φίλε ένα χαμόγελο για δώρο,
μόνο αυτό δεν πληρώνει
απόψε φόρο.
Ακόμα καί τό χαμόγελο εχει υπερτιμηθεί τόσο στίς μέρες μας ,πού τό συναντάς πολύ σπάνια καί τό πληρώνεις πανάκριβα.
......Ολο πολύ ομορφο..... | | monajia
27-01-2011 @ 10:20 | Κάποιος δίπλα μου
κοιμάται,
για το χθες του πως λυπάται,
το φεγγάρι του θλιμμένο,
το κορμί του διαλυμένο,
γράφει στίχους στον αέρα,
η ζωή τον κάνει χρόνια πέρα,
ξημέρωσε και μόνος πάλι,
πως την βγάζουν
αναρωτιέμαι
όλοι οι άλλοι.
ΥΠΕΡΟΧΟ.................
::hug.:: ::kiss.:: ::love.:: | | aridaios
27-01-2011 @ 10:21 | πάρε φίλε μια ανάσα,
τον παπά δεν τον κάνουνε τα ράσα, ::oh.:: ::yes.:: | | ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
27-01-2011 @ 11:17 | πάρε φίλε δανεικιά μια φωτιά,
η μοναξιά δεν βγάζει πουθενά,...όχι δεν βγάζει πουθενά η μοναξιά ...πολύ ωραίο !!!!!!!!! ::yes.:: ::smile.:: | | galanidoy
27-01-2011 @ 21:26 | Κάποιος δίπλα
σιγοκλαίει,
τα έκανα θάλασσα μου λέει,
στον καθρέπτη του κοιτάει,
με τις σκιές του περπατάει,
σαν χαμένος μεσ’στον δρόμο,
τον σταυρό του κουβαλά στον ώμο,
πως μου μοιάζει το νομίζω,
τον εαυτό μου
τώρα τον γνωρίζω.
::theos.:: ::yes.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
