| |
My name is Lucky !
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Το τηλέφωνο με ξύπνησε απότομα. Είχα βυθιστεί σε ένα λήθαργο. Μετά από την εφημερία η κούραση και η ένταση κάνουν ένα καταπληκτικό κοκτέιλ που σε ζαλίζει. Παραδίνεσαι ,άνευ όρων, αφήνοντας την μάνα φύση να κάνει το έργο της. Πέφτεις ξερή και κοιμάσαι ώρες χωρίς να γυρίσεις πλευρό. Εκεί ακίνητη για 3-5 ώρες και μετά όταν ξυπνάς έχεις ένα κεφάλι βαρύ. Δεν έχεις όρεξη να δεις και να ακούσεις τίποτα. Παρακολουθείς τι γίνεται γύρω σου. .Δεν αντιστέκεσαι επειδή ξέρεις ότι αυτός είναι ο τρόπος που βρήκε το σώμα σου να ρέφαρε με την ένταση, νεύρα και το άγχος της εφημερίας. Δύσκολη η δουλειά του γιατρού, ας πρόσεχα!
Σήκωσα άκεφα το ακουστικό σαν να ήξερα ότι αυτά που θα ακούσω δεν θα είναι ευχάριστο. Μία γυναικεία φωνή με ειδοποίησε ότι ένα φίλος μας πέθανε εχθές. Στο μπάνιο του, ενώ διάβαζε, ένα από τα αγαπημένα του βιβλία. Πάντα τον ειρωνευόμασταν που είχε μετατρέψει τον χώρο της τουαλέτας σε μία άτυπη βιβλιοθήκη. Μας εξηγούσε ότι καθότανε και χαλάρωνε πολύ καλύτερα από άλλα δωμάτια του σπιτιού του.
Ο Λόυκη έφυγε αθόρυβα στα 64 του , χωρίς να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Πήρε το βιβλίο του και την έκανε χωρίς να μας χαιρετήσει. Έκλεισε την πόρτα αφήνοντας πίσω του μία ζωή γεμάτη ταξίδια, έρωτες και μόρφωση. Δραστήριος ,προικισμένος όσο κανένας άλλος ,ξετρελαμένος με το σινεμά(είδε 13 φορές το Romeo and Juliet του Zefirelli),γνώστης 4 γλωσσών ,άριστος φοιτητής και βραβευμένος διευθυντής τράπεζας. Εκεί στο Τέλ-Αβίβ ζούσε τα τελευταία 26 χρόνια. Αφοσιωμένος στην μητέρα του που δεν την έχει εγκαταλείψει στιγμή άσχετα αν η ίδια έπασχε από άνοια και δεν τον αναγνώριζε. Καταπληκτικό χιούμορ και απίστευτη μόρφωση της ιστορίας της τέχνης. Όταν βρισκόμασταν ξέραμε ότι θα περάσουμε υπέροχα, θα μας πει τα τελευταία νέα από την μουσική σκηνή, το σινεμά και τα βιβλία. Μου έμαθε τον Alain Robe Grillet και τον Ilya Erenburg.Με μύησε στην μαγεία του σινεμά και στην αγάπη για την ιστορία. Τρέχαμε μαζί να παρακολουθήσουμε τα φεστιβάλ ταινιών. Συζητούσαμε με τις ώρες τις θεατρικές παραστάσεις και μου εξηγούσες αναλυτικά για τι μία παράσταση αξίζει περισσότερα από την άλλη. Μου έμαθε τι θα πει τέχνη και πόσο πλούσιοι ήμαστε εμείς που την απολαμβάνουμε.
Ο θάνατος δεν είναι το τέλος το έμαθα σήμερα μετά από ένα τηλεφώνημα. Όχι φίλε Λούκη μπορεί να έχεις φύγει αθόρυβα αλλά στην ουσία είσαι εδώ δίπλα μου. Μου δείχνεις ένα από τα χιλιάδες βιβλία σου. Ακούμε μαζί την μουσική που μας άρεζε. Βλέπουμε ταινίες και τις σχολιάζουμε. Ο θάνατος είναι ένα ταξίδι που συνεχίζεται μόνο που εσύ ,σαν λαθραίος επιβάτης κρύβεσαι μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
