| |
| | Ανεκπλήρωτα όνειρα |  | | |
Φύγε λοιπόν δε σε θυμάμαι,
ποια αγάπη, ποια πληγή?
μόνο που γλυστρισα θυμάμε,
πάνω σε ξένη προσταγή.
Το αίμα σημαδεύει το δρόμο,
που μένει πάντα ζεστός,
το βήματα ακολουθούνε το πόνο,
και η αγάπη παίζει ακόμα κρυφτό.
Ποιες φωνές μου χτυπάνε τη πόρτα?
έχουν ξεμείνει σε πόρτο κλειστό,
το παρελθόν το χει πάρει το κύμα,
και το ταξίδι έχει χάλια καιρό.
Ποιες φωνές μου χτυπάνε τη πόρτα,
πως να τους πω πως δεν είμαι εδώ,
πως λούστηκε η νιότη τα χρόνια,
και πάντα φρέσκος με πόνο ξυπνώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Γιάννης Ποταμιάνος
01-02-2011 @ 16:43 | μόνο που γλυστρισα θυμάμε,
πάνω σε ξένη προσταγή.
Πολύ ωραίο
::yes.:: ::yes.:: | | στίχος
01-02-2011 @ 21:19 | Φύγε λοιπόν δε σε θυμάμαι,
ποια αγάπη, ποια πληγή?
μόνο που γλυστρησα θυμάμαι,
πάνω σε ξένη προσταγή.
πως λούστηκε η νιότη τα χρόνια,
και πάντα φρέσκος με πόνο ξυπνώ.
.................!!!! | | monajia
02-02-2011 @ 00:25 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ...............
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | αντικλείδι
02-02-2011 @ 01:54 | Συγχαρητήρια !!! | | ALIROS
02-02-2011 @ 14:12 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
