| |
Το δίκτυο της υποκρισίας μας, υφάρπαξε το θαύμα μου
Εγώ στο ατελιέ να μαζεύω δυο μερίδες
Το εσύ μου η αδρεναλίνη μου που έφτιαξε το τραύμα του.
Κι εσύ να ξαγρυπνάς βρομώντας τσιγαρίλες.
Κι η φλόγα έσβησε και σκούριασε το τζάμι
Που μέσα του έβλεπα δυο ζωές να μαραίνουν
Σουρούπωσε καθώς περνούσα το υφάδι
Μα τα τζάμια μου έσπασαν αυτοί που σωπαίνουν.
Κόπηκα κι έκλαψα στο μαλακό μαξιλάρι
Τα μάτια κοκκίνισαν, γέρασαν μαζί του
Φτάνω ανήξερα, κάπου σε ένα κελάρι
Διαπρύσια οδός μου γίνομαι η πεζή σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
