| |
Ο ντροπαλός προφήτης
Στου ονείρου μου τον τόπο, εξόριστος κι αγύρτης
Και τα οικεία πρόσωπα, σβησμένα ήταν θολά
Εκεί ζούσα κρυμμένος σαν εαυτός σκυφτός
Και γύρο μου γαυγίζανε σκυλιά
Πως θα θελα να ήμουν κοινότυπος θεός
Στην κόχη του σπαθιού μου ο γόρδιος δεσμός,
Μα το σκοινί με τύλιγε σαν βόας πνιγηρός
Αμβλύνους, χοντροκέφαλος, άχρωμος, βαρετός
Στη μαγική μου σφαίρα ο κόσμος σας μικρός
Μα όταν σας αντίκριζα απέμενα βουβός
Σαν ντροπαλός προφήτης, σαν πωλητής μουγγός
Κι ο χρόνος παγωμένος σε ένα αιώνιο pause
Στον ύπνο μου ιδρώνω και στριφογυρνώ
Τα δόντια μου τα σφίγγω διαρκώς
Η κεφαλή βουίζει μα δεν είμαι τρελός
Αχ να γινόταν να 'μουν ένας άνθρωπος απλός
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
