monajia
05-02-2011 @ 13:18 | ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΖΩΗ............
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
XARMOLYPH
05-02-2011 @ 13:22 | ...οι θαρραλέοι δεν έχουν ανάγκη από ομπρέλες...δεν είμαστε από ζάχαρη για να λιώσουμε...έχουμε ανάγκη από αγκαλιές...κάτω από ήλιο δυνατό...ή κ'ανυπόφορη βροχή...ή άμα γουστάρει ο ουρανός κ'τα δυο μαζί...
Υ.Γ.
...Πιστεύω δεν την ξέχασε...απλά κατάλαβε ότι του ήταν άχρηστη... | |
Ηλιοστάλαχτη
05-02-2011 @ 13:30 | εάν δεν θυμάσαι ποιος είσαι πώς να πορεύεσαι και να θες αγκαλιές κάτω απ τον ήλιο... πολλές φορές η θύμηση σε κάνει δυνατό... άλλες φορές όμως η θύμηση είναι αυτή που μας πληγώνει (κ πάλι γινόμαστε πιο δυνατοί στην προσπάθεια να την ξεπεράσουμε).. γι αυτό και η ομπρέλα γίνηκε κοντάρι...
ευχαριστώ για την άποψη σου, ήταν όμορφη σκέψη... :) | |
XARMOLYPH
05-02-2011 @ 14:07 | ...σωστά...συμφωνώ απόλυτα...μου αρέσει το ποίημα σου Ζωή...η τέχνη είναι όμορφο να ''γεννά'' συζητήσεις...καλό βράδυ! ::hug.::
...γράφεις πολύ όμορφα... | |
aridaios
05-02-2011 @ 14:32 | Και η ομπρέλα γίνηκε κοντάρι
Να τιμωρήσει προσπαθούσε
Γιατί τον αγαπούσε…
::oh.:: ::smile.:: ::yes.:: | |
φλοισβος
05-02-2011 @ 16:43 | πανέμορφο όλο το φινάλε πολύ δυνατό!!!!!
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
ΝΙΚΟΣ P
05-02-2011 @ 20:28 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
