http://www.youtube.com/user/doesntfitinatag?feature=mhum#p/u/7/zAB3Gheoz28" />http://www.youtube.com/user/doesntfitinatag?feature=mhum#p/u/7/zAB3Gheoz28">
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271234 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το κοσμογονικό
 http://www.youtube.com/user/doesntfitinatag?feature=mhum#p/u/7/zAB3Gheoz28
 
Το κοσμογονικό

Έλα να νικήσουμε τον Άδη
Χάρισε μου ένα σου χάδι
Στου καιρού το πάρε δώσε
Κλείσ’ τα μάτια σου και νιώσε

Προχωρώντας γυρνάς πίσω
Άσε με να σ’ αγαπήσω
Στης ζωής το καλημέρα
Είσαι ακίνητη σαν σφαίρα

Στο πουθενά στο ποτέ,
Στο πάντα και στο πέρα ως πέρα


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

doesntfitinatag@gmail.com
 
monajia
06-02-2011 @ 06:44
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.........................
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
06-02-2011 @ 07:27

Έλα να νικήσουμε τον Άδη
Χάρισε μου ένα σου χάδι
Στου καιρού το πάρε δώσε
Κλείσ’ τα μάτια σου και νιώσε

Προχωρώντας γυρνάς πίσω
Άσε με να σ’ αγαπήσω
Στης ζωής το καλημέρα
Είσαι ακίνητη σαν σφαίρα

Στο πουθενά στο ποτέ,
Στο πάντα και στο πέρα ως πέρα........!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::theos.:: Πανέμορφο ::theos.::
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
06-02-2011 @ 08:18
Εαν,δύναμη, τοιαύτη
είχε ,φίλε,ένα χάδι,
η χαδιάρα η Σαπφώ,
δεν κατέβαινε στον Αδη.
::hug.::
aridaios
06-02-2011 @ 09:02
::angel.:: ::up.::
Γιάννης Ποταμιάνος
06-02-2011 @ 10:29
Προχωρώντας γυρνάς πίσω
Άσε με να σ’ αγαπήσω
Στης ζωής το καλημέρα
Είσαι ακίνητη σαν σφαίρα

Ωραίο!!!!
Καλό απόγευμα
::yes.::
dante537
06-02-2011 @ 10:45
νικιέται ο Άδης? ο Ορφέας δεν τα κατάφερε. ποιος θα τα καταφέρει? ::oh.:: ::up.::
doesntfitinatag
06-02-2011 @ 19:41
Φίλε Dante, νομίζω ότι στο ερώτημα αν νικιέται ο Άδης μπαίνει το ζήτημα τι ορίζουμε ως Άδη-Θάνατο.

Δεν πιστεύω ούτε στη μεταφυσική ούτε στη θρησκεία, αλλά κάθε μέρα που περνά ένα σημαντικό μέρος των κυττάρων που συνεργάζονται για να μου δώσουν αισθήσεις και συνείδηση του εαυτού, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται. Η φύση μας προίκισε με το φόβο του θανάτου γιατί αυτός ο φόβος είναι χρήσιμος για εμάς, όμως μας έδωσε και το εφόδιο του έρωτα και έτσι, πάνω στο απόγειό μας, το καλύτερο μισό της φυσικής μας ύπαρξής συγχωνεύεται με το καλύτερο μισό αυτού που αντιλαμβανόμαστε σαν το πιο ταιριαστό συμπλήρωμα μας. Η καινούρια ύπαρξη αναπτύσσεται αυτόνομα -και είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι, πέρα από τον στενό έλεγχο μας- αλλά κουβαλά μια αρχαία παρακαταθήκη. Αν μπορέσεις με ένα πνευματικό τέχνασμα να κάνεις την αναγωγή και στιγμιαία παρακάμψεις την αντίληψη που σου επιβάλει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, θα δεις ότι τίποτα δεν τελειώνει άλλα όλα έχουν μια εξέλιξη.

Πέρα από αυτό, μπαίνει και το ζήτημα της φύσης του χώρου του χρόνου και των άλλων διαστάσεων, που απ’ ότι φαίνεται δεν μπορούμε να αντιληφθούμε στην πραγματική υπόστασή τους με τις ανθρώπινες αισθήσεις που μας βοήθησαν να φτάσουμε μέχρι εδώ…

http://www.youtube.com/user/ToSimpanPouAgapisa#p/u/129/uC2zOShq8wY

http://utopia.duth.gr/~gpavlos/Enas_kosmos_dimiourgitai_sinexos.doc

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο