stixoi.info: Η βεβαιότητα ενός τάχα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η βεβαιότητα ενός τάχα

Μια κλωστή μας κρατάει πια,
ένα χαμόγελο μαριονέτα στα χέρια της λήθης.
Αν μου μιλούσες μονάχα
Για το έτσι, το αλλιώς και το αλλιώτικο σου παραμύθι
θα μπορούσα να αφήσω το μικρό μου αποτύπωμα
πάνω στη γυάλινη κλεψύδρα της ψυχής σου.
Κάποια ανάσα μου έστω,
μιαν ένδειξη θαμπής συνύπαρξης στο αβέβαιο που ζούμε.
Συλλέγω χρόνια αυτά τα χνώτα των ανέμων.
Περνάνε για λίγο, μου ρημάζουν το μέσα μου κι έπειτα
κλείνονται και πάλι στο ασκί τους.
Αυτή η αγάπη θα πούνε είχε το χρώμα του ανέφικτου.
Λεπτή και διάφανη σαν τη σκιά ενός παιδιού πάνω στο κύμα.
Και οι γλάροι ξανάρχονται
όλο και πιο απειλητικά
φέρνουν το αλάτι της θάλασσας, να νιώσω ανοιχτή την πληγή σου.
Πονάω απόψε. Ένα χέρι κρεμιέται στο τίποτα
προσπαθώντας να αρπάξει το κάτι.
Η κλωστή κλυδωνίζεται. Το χαμόγελο πέφτει. Σκοτάδι.
Ξεφτισμένο φεγγάρι.
Μια ασήκωτη λύπη παίζει ανάλαφρα κρυφτό με τις αντοχές μου.
Το κάτι. Μια λέξη. Ένα ίσως. Ένα ποτέ. Ένα πάντα.
Ένας Πήγασος στη μέση της πλατείας
ματωμένος από τις βρισιές των ανθρώπων.
Ένα τάχα πιο βέβαιο κι απ’ το βέβαια
Σ’ αγαπάω είπε και έσβησε.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 15 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

Χρήστος Γιουσμαδόπουλος 06-02-2011 @ 20:08	Αθανασία μου! Είσαι καταδικασμένη να γράφεις πάντα υπέροχα! ::theos.:: Τα φιλιά μου ::hug.::
monajia 07-02-2011 @ 00:22	ΥΠΕΡΟΧΟ ................................ ::love.:: ::love.:: ::love.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ 07-02-2011 @ 00:57	Το κάτι. Μια λέξη. Ένα ίσως. Ένα ποτέ. Ένα πάντα. Ένας Πήγασος στη μέση της πλατείας ματωμένος από τις βρισιές των ανθρώπων. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
oneiropola 07-02-2011 @ 01:06	Μια κλωστή μας κρατάει πια, ένα χαμόγελο μαριονέτα στα χέρια της λήθης. ::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
ΝΙΚΟΣ P 07-02-2011 @ 01:10	Πολύ ωραίο!!! ::up.::
ΜΝΗΜΩΝ 07-02-2011 @ 01:21	Σ’ αγαπάω είπε και έσβησε. Αν είν' Αγάπη μάτια μου δεν σβήνει δεν πεθαίνει μον' ανασταίνεται ξανά κι αρχίζει κι ανασαίνει σ' άλλη ματιά αγνότερη που θέλει να θηλάσει απ' της Αγάπης τ' όνειρο που 'χ' η καρδιά σου πλάσει... Θαυμάσιο ποίημα Αθανασία αλλά με αρκετή μελαγχολία. Δεν πρέπει τέτοια θλίψη σε κανέναν που 'χει απόθεμα αγάπης. Η Αγάπη όταν δεν βρει ανταπόκριση κάπου κινά για αλλού γιατί είναι δυναμιή σα το ρεύμα του ποταμού που κάνει ζικ ζακ κι αποφεύγει τα σημεία που δεν θένε την ροή του. Καλή σου βδομάδα μικρή.
φλοισβος 07-02-2011 @ 02:18	"ένα χαμόγελο μαριονέτα στα χέρια της λήθης." Ναι!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΚατεριναΘεωνα 07-02-2011 @ 03:30	Περνάνε για λίγο, μου ρημάζουν το μέσα μου κι έπειτα κλείνονται και πάλι στο ασκί τους. κι αν κάποτε τους ζητήσεις,ποτε δεν ειναι εδω ::up.:: ::yes.:: ::up.::
Ειρήνη.Δ. 07-02-2011 @ 04:09	Συλλέγω χρόνια αυτά τα χνώτα των ανέμων. Περνάνε για λίγο, μου ρημάζουν το μέσα μου κι έπειτα κλείνονται και πάλι στο ασκί τους. ::love.::
Kostis Zorbas 07-02-2011 @ 07:22	Πόσο παράφωνοι μοιάζουν οι άνθρωποι όταν μιλούν με βεβαιότητα, χωρίς να την πιστεύουν άρρωστοι, διεφθαρμένοι και άτοποι σαν πολιτικοί ζητούν εντυπώσεις να ληστεύουν... Αθανασία... η λέξη "υπέροχο" μοιάζει μικρή... ::love.:: ::kiss.:: ::hug.::
danai dana 07-02-2011 @ 07:32	http://www.youtube.com/watch?v=F_d3UdzSy6c ::love.::
στίχος 07-02-2011 @ 09:02	Αν μου μιλούσες μονάχα Για το έτσι, το αλλιώς και το αλλιώτικο σου παραμύθι Περνάνε για λίγο, μου ρημάζουν το μέσα μου κι έπειτα κλείνονται και πάλι στο ασκί τους. Αυτή η αγάπη θα πούνε είχε το χρώμα του ανέφικτου. Ένα τάχα πιο βέβαιο κι απ’ το βέβαια Σ’ αγαπάω είπε και έσβησε. ...ναι, ναι, ναι.....!!!!!
Σελίνα 08-02-2011 @ 11:02	γεματο εικόνες, υπέροχο..
apelsini 09-02-2011 @ 05:17	::up.:: ::up.:: ::up.:: ομορφο!!!!!!
aridaios 09-02-2011 @ 18:29	::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο