| |
| | ανέκαθεν |  | | |
περπάτησα πάνω σε πέτρες γλιστερές
διατηρώντας την ισορροπία μου
παρ’ ότι κράταγα απ’ το μπράτσο ανθρώπους
με μάτια κόκκινα, εωσφορικά
που άλλο δεν ήθελαν από το κατρακύλισμα μου,
που ήταν εκεί για να χειροκροτήσουν την πτώση μου.
Πέρασα από πολλές στοές, με δίχως φως
και με βαρύ οξυγόνο που έβγαζαν
μιαν αποφορά εγκατάλειψης,
με έχιδνες να καραδοκούν σε κάθε κόγχη τους
σε κάθε κρύπτη τους να κρύβουν κι από έναν θάνατο,
έχοντας μοναχά για εφόδιο
κάτι παμπάλαιες μνήμες απ’ τη νιότη
που μύριζαν ξύλο κυπαρισσιού και άκαυτο λιβάνι
διέσχισα θαλάσσια μονοπάτια
σπαρμένα μαύρους αχινούς, θανατηφόρες σμέρνες
και χέλια με προθέσεις ηλεκτροφόρες
με έναν θεό να με οδηγεί ασώματο,
που κράδαινε σε κάθε ευκαιρία από πάνω μου
την τρίαινα της τιμωρίας
και που καθόριζε τον ρυθμό των βημάτων μου
σαν τελετουργικά επαναλαμβάνοντας
την λέξη «πρέπει», «πρέπει», «πρέπει»…
έζησα δηλαδή.
κι έφτασα ως εδώ μονάχα επειδή
στέρεα είχα την πεποίθηση ανέκαθεν,
πως πάντα κάπου βγάζουν οι στοές, κι οι δρόμοι οι γλιστεροί
σε κάποιο ξέφωτο ,ίσως, γεμάτο απ’ ήλιο κι άνοιξη
σε κάποια πόλη με ναούς κι αγάλματα λευκά
απείραχτα απ’ το χρόνο κι απ’ τη λάβα
και πως οι θαλάσσιες οδοί ιδίως όταν σε τυραννήσουν
και σε παιδέψουν με δίνες,
τέρατα υδρόβια και Ποσειδώνες
πάντοτε σε αποζημιώνουν με νόστο ποθητό,
πάντοτε με μια Πηνελόπη σε ανταμοίβουν…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | http://luogointerno.blogspot.com/ | | | |
|
dr.rockthan
08-02-2011 @ 01:22 | εξαιρετικο!!!!!!!!!!!!!!!!::yes.:: ::yes.:: | | xexasmenos apo to plhthos
08-02-2011 @ 01:25 | wraio ::naugh.:: | | gk_giotaki
08-02-2011 @ 01:33 | έζησα δηλαδή.
κι έφτασα ως εδώ μονάχα επειδή
στέρεα είχα την πεποίθηση ανέκαθεν,
πως πάντα κάπου βγάζουν οι στοές, κι οι δρόμοι οι γλιστεροί
σε κάποιο ξέφωτο ,ίσως, γεμάτο απ’ ήλιο κι άνοιξη
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | ALIROS
08-02-2011 @ 01:44 | έζησα δηλαδή.
κι έφτασα ως εδώ μονάχα επειδή
στέρεα είχα την πεποίθηση ανέκαθεν,
πως πάντα κάπου βγάζουν οι στοές, κι οι δρόμοι οι γλιστεροί
σε κάποιο ξέφωτο ,ίσως, γεμάτο απ’ ήλιο κι άνοιξη ::love.:: | | monajia
08-02-2011 @ 04:38 | ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ....................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
08-02-2011 @ 07:42 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | στίχος
08-02-2011 @ 11:30 | διατηρώντας την ισορροπία μου
έχοντας μοναχά για εφόδιο
κάτι παμπάλαιες μνήμες απ’ τη νιότη
που μύριζαν ξύλο κυπαρισσιού και άκαυτο λιβάνι
και που καθόριζε τον ρυθμό των βημάτων μου
έζησα δηλαδή.
κι έφτασα ως εδώ μονάχα επειδή
στέρεα είχα την πεποίθηση ανέκαθεν,
πως πάντα κάπου βγάζουν οι στοές, κι οι δρόμοι οι γλιστεροί
ιδίως όταν σε τυραννήσουν
και σε παιδέψουν με δίνες,
πάντοτε σε αποζημιώνουν με νόστο ποθητό,
πάντοτε με μια Πηνελόπη σε ανταμοίβουν…
....χίλια συγχαρητήρια Χρήστο....πάντα η γραφή που ξεχωρίζει.....!!!!
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
