| |
Αγκαλιάζει η μέρα το φως και εγώ ξυπνάω
Γδέρνω το πάτωμα σέρνοντας τις αλήθειές μου
Τον εαυτό μου με κόλπα φτηνά το ξεγελάω
Χαλώντας μία μία τις ασπίδες μου
Ενδιαφέροντα σερβίρονται τα ασήμαντα
Μη με χαλάς μη με σκορπάς έτσι απλά
Ξανά χαράζω στη καρδιά κρυφά μηνύματα
Και όλο γυρνάω με λαχτάρα στα παλιά
Μεθυσμένη μου ζωή παίζεις στα κόκκινα
Κάνεις οχτάρια στην ευθεία μου γραμμή
Νομίζω τώρα κι από χθες πως λίγο κόντυνα
Τη τεράστια που μας χωρίζει διαδρομή
Ανίκανη να με λυτρώσει η αυταπάτη μου
Βουλιάζοντας σε κήπους μ' άνθη μυστικά
Φτιάχνω μοναχός μου κι αυτό το μονοπάτι μου
Και χαραμίζομαι στα λίγα ή στα μισά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
