| |
«Δόκτωρ Χάινεκ,δεν σκοπεύω κάτω από πίεση και ποταπούς εκβιασμούς, να σας κάνω το χατίρι» είπε ,τονίζοντας την κάθε του λέξη.
Τότε ένα αργόσυρτο μουρμουρητό ακούστηκε από τα έδρανα, σαν το ρυάκι προτού γίνει χείμαρρος και παρασύρει τα πάντα στο διάβα του.
Οι όψεις των ασπροντυμένων συνοδών του Δόκτορα, έγιναν ζωώδεις και τα μάτια τους απόκτησαν την ίριδα των ψυχρόαιμων ερπετών.
Δεν είχε πια απέναντι του ανθρώπινες οντότητες ,αλλά θεριά ψυχοβόρα κι ανήμερα.
Ανασηκώθηκε, χωρίς να συναντήσει αντίσταση και έστρεψε με θυμό τα μάτια του προς το μέρος τους.
«Φύγετε αμέσως από τούτο το χώρο μιαρά πλάσματα, δεν υποτάσσομαι» φώναξε δυνατά και με αποφασιστικότητα.
Πράγματι, λες και ο δυνατός ήχος της φωνής τους κατατρόμαξε, άρχισαν σιγά, σιγά ν αποχωρούνε από την αίθουσα,κλείνοντας με τα χέρια τους τα αυτιά τους, εκτός από τον Δόκτορα Χάινεκ και τον υπνωτιστή που τον συνόδευε.
Κατόπιν στρεφόμενος προς εκείνον, του ζήτησε εξηγήσεις για την παρουσία αυτών των πλασμάτων στο αμφιθέατρο και ποιά ήτανε η σχέση του μαζί τους.
«Συγχώρεσε με Αμαντέους,δεν ήξερα τι είδους πλάσματα υπέθαλπα στην ψυχιατρική κλινική μου», ψέλλισε εκείνος χαμηλώνοντας το κεφάλι.
Το ύφος του έδειχνε μεταμέλεια και ειλικρίνεια, αλλά δεν τον εμπιστεύτηκε και πάλι.
«Εξήγησε μου λοιπόν, γιατί βρίσκονται σ αυτή την κατάσταση και γιατί τους έφερες σε τούτη την πόλη.»,φώναξε δυνατά.Εκείνος συντετριμμένος, κάθισε δίπλα του και άρχισε να του εξιστορεί την όλη κατάσταση.
«Μου τους έφεραν χωρικοί που τους βρήκαν να γυρνάνε σαν χαμένοι έξω απ την πόλη της Χαιλδεβέργης και με παρακάλεσαν να τους νοσηλεύσω στην κλινική μου.Μου τόνισαν μάλιστα ,ότι μιλούσανε ακατάληπτα και ότι ισχυριζόντουσαν ,πως είναι χαμένοι στον δικό μας κόσμο».
Ο Αμαντέους όμως, ούτε και μ αυτά τα λόγια μπόρεσε να συνειδητοποιήσει, τι ακριβώς εννοούσε.
«Δηλαδή, είναι για δέσιμο με λίγα λόγια κι αν ναι, γιατί τους έφερες μαζί σου?»,είπε σμίγοντας τα φρύδια.
«Με είχαν ενημερώσει για το πείραμα ύπνωσης σε τούτο το πανεπιστήμιο ,αλλά έφτασα αργοπορημένος. Οι πολιτοφύλακες,δεν μου επέτρεψαν την είσοδο στο χώρο και μου υπέδειξαν να απευθυνθώ για ενημέρωση ,από τους υπευθύνους του Νοσοκομείου σας.».
«Αυτό το καταλαβαίνω, αλλά αυτοί οι τρελοί τι δουλειά είχανε μαζί σου ,μπορείς να μου εξηγήσεις?»
«Με ακολουθούν όπου και να πάω, σαν τη σκιά μου, κατάλαβε με !»συμπλήρωσε εκείνος.
Εκείνη την στιγμή έκανε την εμφάνιση του ο υπνωτιστής του, έχοντας στην αγκαλιά του τον αγαπημένο του Ερμή.
«Τι έπαθε το σκυλί μου, φώναξε ο Αμαντέους, σπεύδοντας αλλόφρων προς το μέρους του.
«Του ρούφηξαν σχεδόν όλη την ενέργεια, όταν γαύγισε σε κάποιον από αυτούς»,απάντησε εκείνος εναποθέτοντας το ζώο στην αγκαλιά του αγαπημένου του αφεντικού.
Ο Αμαντέους έκλεισε με λαχτάρα στη αγκαλιά του τον Ερμή,που ήδη άτονος τον κοιτούσε με μάτια θλιμμένα.
«Θα πεθάνουνε όλοι τους, στ ορκίζομαι ,πως θα πεθάνουνε Ερμή», ούρλιαξε γεμάτος οργή.
Ο υπνωτιστής τότε χτυπώντας τον με κατανόηση στον ώμο ,του ψιθύρισε .
«Φίλε μου,ότι και να σου πω, δεν θα μπορέσεις να με καταλάβεις» και συνέχισε χαϊδεύοντας το κεφάλι του Ερμή, «Οι αποφλοιωμένοι, δεν πεθαίνουν φίλε μου, δεν πεθαίνουνε !»
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
