stixoi.info: συνειρμοί

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271264 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

συνειρμοί

συγνώμη για τη φλυαρία... καλημέρα

μια σταγόνα πλάι σ’ άλλες σταγόνες
και να σου ο ποταμός και να σου ο καταρράκτης …
να σου η θάλασσα η απλωτή κάτω απ’ τα άστρα
να σου η παλίρροια που παίρνει κι ανεβάζει τις ψυχές μας
μέχρις την ξέρα με τα ελάχιστα άγρια άνθη
και μέχρι τον κρατήρα με τους απότομους γκρεμούς
και τα κοχύλια τα εγκλωβισμένα στον ασβεστόλιθο…

ένα δέντρο πλάι σ’ άλλα δέντρα και να σου το δάσος
να σου οι κύκλοι οι ομόκεντροι που αδιάκοπα μετρούν
και να σου τα κλαδιά τα φιλόδοξα που μεγαλώνουν
αθόρυβα κι ακρακουμπάνε τα σύννεφα
δίχως διόλου να τα συνεπαίρνει η έπαρση,
να σου το ρέον ρετσίνι απ’ τους πληγιασμένους κορμούς
να σου το πράσινο, το κίτρινο, το κόκκινο των φύλλων …

ένας άνθρωπος πλάι σ’ άλλους ανθρώπους
και να σου η ανθρωπότητα
να σου ο φθόνος ο συντριπτικός κι η ζήλεια η ωμιστή
να σου ο πόλεμος ο ανθρωποφάγος για γης μια σπιθαμή
για μια γουλιά νερό, μια χούφτα από σιτάρι
μα να σου κι οι αγκαλιές, τα λόγια τα παρήγορα
το χέρι μέσα σε άλλο χέρι, το μπράτσο πλάι σε άλλο μπράτσο
τα χείλη πάνω σε άλλα χείλη
να σου η συμπόρευση κι η μοίρα η κοινή
η αδυσώπητη των ανθρώπων…

ένα καράβι πλάι σ’ άλλα καράβια και να σου η νηοπομπή
να σου οι καρίνες οι φιλόδοξες, τα ύφαλα τα ποντοπόρα
να σου η σαθρότητα που ελλοχεύει στις κουπαστές και στα κάγκελα
κάτω απ’ την μπλάβη τη μπογιά
να σου οι λέμβοι οι σωστικές στα αρμυρά καταστρώματα
και τα χάλκινα τα καμπανάκια του κινδύνου
να σου η αδημονία του επιβάτη για την στεριά
που την ατένισε από μακριά το βλέμμα
μα που όλο αργεί, αργεί η προσέγγισή της

μια μνήμη πλάι σ’ άλλες μνήμες και να σου το παρελθόν
να σου η αναδρομή στο τότε και στο κάπου
να σου της εφηβείας οι μέρες οι ανήσυχες
κι οι νύχτες οι ξεχειλισμένες ξιπασμένα όνειρα
από την ίδια την υπεροψία της νιότης
κι από την άγνοια της ζωής, απ’ την Αγία Άγνοια
να σου τα πρόσωπα που αγάπησα πολύ και μ’ αγαπήσαν
κι φλόγα εκείνη που έκανε διάπυρη την σάρκα μου
και που οδήγησε τις ψυχές μας να συμπορευτούν
στο ξαστόχημα του πιο μεγάλου στόχου
να φτάσουν και να ξεπεράσουν τον εαυτό τους
να φτάσουν και να πατήσουν στο λαιμό τον εγωισμό τους…


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

http://luogointerno.blogspot.com/

stigmi 12-02-2011 @ 01:30	Πολύ ξεχωριστό στα μάτια μου! Την καλημέρα μου
monajia 12-02-2011 @ 03:05	ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ.......... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
στίχος 12-02-2011 @ 09:39	να σου η συμπόρευση κι η μοίρα η κοινή η αδυσώπητη των ανθρώπων… μα που όλο αργεί, αργεί η προσέγγισή της κι από την άγνοια της ζωής, απ’ την Αγία Άγνοια να φτάσουν και να ξεπεράσουν τον εαυτό τους να φτάσουν και να πατήσουν στο λαιμό τον εγωισμό τους… ...να φλυαρείς..... ::yes.:: ...μεγαλείο.....!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο