| |
Ξεκίνησα για το ταξίδι
που μου 'πανε πως πάει ψηλά
ψηλά θα φαίνονται όλα
Τις Κυριακές μου είπαν θα βλέπω
φίλους μου αδέρφια και γνωστούς στου μισεμού την ώρα
Ποτέ δεν είχαν πάρει θέση
ποτέ δεν άκουγε καλό ο ένας απ' τον άλλο
Τώρα τον άρρωστο έχουν δέσει
μείνανε μόνο οι δυνατοί
τα μάτια τους να βγάλουν
Κι όσο ανεβαίνω θα κοιτάζω
κι είμαι ακόμα ούτε στη μέση
κι όλοι στα μάτια μου έχουν πέσει
...τον λύσαν' και τον κηνυγούν
Κάτω τον έχουνε πετάξει
μα η Κυριακή έχει περάσει
και να σωθεί δεν προλαβαίνει
...μα τις Δευτέρες τραγουδούν
Και όπου να 'ναι πλησιάζω
στην κορυφή που μου 'χαν πει θα βλέπω κι άλλες μέρες
Μα εκεί την πίστη μου θα χάσω
γιατί τις καθημερινές, είπαν αλλάζουν βέρες
Τώρα αγκαλιάζονται και κλαίνε
και με τα δάκρυα τους γεμίζουνε της νιότης το πηγάδι
Καμιά φοβέρα δεν τους σκιάζει
Κανένας άνεμος δε φύσηξε μακριά να τους μαζέψει
Κανένας άγγελος στ' αλήθεια
δεν έπαψε να τους φυλά πριν χάσει κάθε ελπίδα
Μαύρη η συμφορά που είδα
θέλω να φύγω να χαθώ
απ' τα ψηλά να πέσω
Ξέρω εκεί κάτω θ' αργοσβήνω
μα ο ήλιος με παρακαλά στο ψέμα να κατέβω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
