stixoi.info: Να κάτι να φορτώσουμε στις πλάτες μας

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Να κάτι να φορτώσουμε στις πλάτες μας

γραμμένο από χέρι ζητιάνου όταν ο ουρανός είχε τις μαύρες του...κι εκείνος του ζωγράφιζε άστρα να τον φωτίσει..μα τέλειωσε η ελπίδα του..φωτιά άρπαξε το χέρι που τόσα είχε ζητήσει..το μάζεψε, σηκώθηκε μία φορά και δυό καιρούς κάποιος τον είχε αγαπήσει..

Ίδια κατάσταση κι οργή που τρίβει στο γυαλόχαρτο τις λέξεις
σαν βάλεις μπρος την μηχανή ξέρεις ποιο θύμα να διαλέξεις..
Πότε μια θλίψη μοναχή ζητάει να πνιγώ
πότε ένας άνεμος ούριος στα χέρια με σηκώνει
τικ τακ κι η ώρα περνάει
μεταμορφώνονται οι όρκοι σου σ'αδιαφορία και μένος
σα να'τανε ο έρωτας που ζήσαμε διπλά καταραμένος
ποιος είναι λυπημένος, ποιος πονά
και ποιος τα βράδια σ'άλλη αγκαλιά ουρλιάζει
τικ τακ δεν σου έμεινε πια χρόνος για απαντήσεις
δεν μου έμεινε πια μέρος να κρυφτώ!
Αέναα λειψή η διαδρομή σου
με δάκρυα την γέμισες πιότερο κι από εμένα
τα δάκρυα σου έγιναν πιστά κι αγαπημένα
τικ τακ κι η αγάπη μαντήλι κουνάει
Μα προσμετράς τα σ'αγαπώ όπως περνούν τα τρένα
αντί ν'αφήσεις στο σταθμό λουλούδια μαραμένα
ξαναπιάνεις το ράμα, το τραβάς δυνατά
δεν τολμάς ή δεν θέλεις τα φτερά σου ν'ανοίξεις;

Μα δεν θέλω να μάθω που θα έφτανες
αν κλείδωνες καρδιά, ψυχή κι αισθήματα
που θα καταλάγιαζε στα βράδια η ηδονή σου;
τικ τακ με παίρνεις μαζί σου

Χάθηκα, εξαφανίστηκα στη θλίψη
κι απόψε δάκρυα μετρούν τα μάτια
και τα πατώματα μ'αναζητούν
Κάποτε σου μίλησα για αγάπη
για εκείνη που το χρώμα της τύφλωνε
το χέρι της ζητιάνευε αγκαλιά
το στόμα της φιλί απ'τα φιλιά σου
Τώρα μου μιλάς για λησμονιά
χαστούκια στην ανάμνηση
όταν τολμά η θύμηση ν'αγγίξει την καρδιά σου
πόσα εμπόδια ζητά να μην μπορεί να τα διαλύσει;
Δεν μου απομένει άλλος καιρός να βασανίσει
τικ τακ ο χρόνος σου τελειώνει

Λόξευσε η πέτρα μας και πήρε λάθος δρόμο
θυσιάσαμε πολλά, πνιγήκαμε στα χρέη
φάγαμε αγκαλιές που φτύνουν αίμα
αίμα και ενθύμια, σπέρμα κι ιδρώτας
να κάτι να φορτώσουμε στις πλάτες μας
να'χουμε να αραδιάζουμε ιστορίες
όταν θα μας ρωτούν για την καμπούρα μας


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 2


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα,Έρωτας & Αγάπη Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.

aridaios 13-02-2011 @ 04:32	Χάθηκα, εξαφανίστηκα στη θλίψη κι απόψε δάκρυα μετρούν τα μάτια και τα πατώματα μ'αναζητούν σα να'τανε ο έρωτας που ζήσαμε διπλά καταραμένος ποιος είναι λυπημένος, ποιος πονά ΜΑΡΙΤΣΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ Α Π Ε Λ Π Ι Σ Ι Α............ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΣΚΛΗΡΑ μη σε παρει απο κατω μια μικρουλα ιστορια που ισως το φταιξιμο να ηταν δικο σου επειδη ισως εσυ εδωσες παρα πολλα.... Αυτα εχουν οι σχεσεις Σβηστα ολα και απο την αρχη ξεκινα και παλι ισως να συμβη το ιδιο Τωρα ομως θα ..ξερεις [και ειναι συμαντικο αυτο] φιλακια μα ::hug.:: ::hug.::
monajia 13-02-2011 @ 05:13	ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΗΚΟ.................. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ναταλία... 13-02-2011 @ 07:02	::up.:: ::up.:: ::yes.::
stigmi 13-02-2011 @ 08:13	Μαρίτσα θα σε ρωτήσω ευθέως και ας σβήσε με. Τι ακριβως είναι αυτό που ψάχνεις στα περασμένα ;;; Εγώ ενα καταλαβαίνω απ τα γραπτα σου και πες αν θες πως λεω ψεματα. Ακομα σε τρώει το σαράκι του έρωτα του Και αν αυτό συμβαίνει γιατί δεν του το λες αφού αυτός ακόμα σε θέλει όπως λες;;; Γιατί σκορπάς ότι αγαπάς και σε πονάει;;;;; Απλά αναλογίσου το αν θες!
στίχος 13-02-2011 @ 08:19	θυσιάσαμε πολλά, πνιγήκαμε στα χρέη φάγαμε αγκαλιές που φτύνουν αίμα αίμα και ενθύμια, σπέρμα κι ιδρώτας να κάτι να φορτώσουμε στις πλάτες μας να'χουμε να αραδιάζουμε ιστορίες όταν θα μας ρωτούν για την καμπούρα μας ..................!!!! το μαχαίρι στο κόκκαλο....πάντα....
ΝΙΚΟΣ P 13-02-2011 @ 16:13	Συγχαρητήρια Μαρία μου! ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο