Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η Λευκή
 στην εικοσιπεντάχρονη κοπέλα που για κόποιον ανεξήγητο -πια για μένα- λόγο έκλαψε πολύ
 
Η Λευκή
- έτσι την είχα ονομάσει μέσα μου -
ήξερε πολύ καλά,
καλύτερα από εμάς,
κι έβλεπε
στο χαμένο της βλέμμα
ήδη τον εαυτό της κάπου αλλού,
χειμώνες δίχως κρύο,
ημέρες χωρίς φαγητό
αλλά και χωρίς πείνα,
το λύσιμο του κόκκινου λουριού της
περίμενε


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
monajia
14-02-2011 @ 02:17
::up.:: ::up.:: ::up.::
aridaios
14-02-2011 @ 11:04
::up.:: ::up.:: ::up.::
φλοισβος
15-02-2011 @ 01:36
Εκπληκτικά δυνατό!!!
vas
28-02-2011 @ 17:54
σε λευκό και ζεστό τοπίο, εκεί πάει, με όση αγάπη πρόλαβε να πάρει...
επισκέπτης
02-03-2011 @ 02:49
Βασίλη ... ::rol.::
geo
27-03-2011 @ 16:04
Ο πρόλογος του ποιήματος μου θύμησε τη σιωπή των αμνών:

- "...Ξύπνησα το πρωί από αρνάκια που βέλαζαν..."
- " Ήταν η περίοδος που έσφαζαν τα αρνιά ;"
- " Ναι. Βγήκα έξω, άρπαξα ένα και άρχισα να τρέχω στο λιβάδι. Σκέφτηκα πως αν έσωζα ένα.....τουλάχιστον ένα...."
επισκέπτης
29-03-2011 @ 01:18
ήταν ένα μικρό σοκ για μένα... η συνειδητοποίηση της διαφοράς του κάποτε και του τώρα
ότι και να λέω, έχουν περάσει χρόνια

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο