| Με χείλη ραμμένα
και μάτια ορθάνοιχτα
αφήνω το βλέμμα
να πλανάται στην υγρασία,
γιατί το δωμάτιο
πιο άδειο από ποτέ
και ασφυχτικά γεμάτο αισθήματα
μου φέρνει λιποθυμία..
Χάνεται η σκέψη
Πίσω από την κουρτίνα
Και το κάδρο του τοίχου
Σαν να φωνάζει
Το ακούω που με μαλώνει
«θάφτηκες πάλι»
Μου είπε
Και έτσι ήταν…
Αυτή η σιωπή πιο βαριά
Κι από ταφόπλακα
Μα την αφήνω να με σκεπάζει
Και να θάβω τις σκέψεις μου
Στην άβυσσο…
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|