Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εκρηκτικά, καφές και πυρ
 
[B]Σχεδιάζω μ' ερωτηματικά τη νύχτα τα χαρτιά μου
κι η παραζάλη απ'το μεγάλο το φεγγάρι
ακροβατεί την κάθε αίσθηση ν'αντέχω
Μέρες περάσαν, έχω νέα σου όμως τρέμω σαν το φύλο
λίγο πριν πέσει στην αυγή μου!
Μου δίνεται ακόμα χρόνος
μα η βιασύνη μ' αγκυλώνει να προλάβω!
Φεύγει η ζωή όπως οι νύχτες,
εκρηκτικά, καφές και πυρ..
δεν τις ζωνόμαστε εμείς τις καληνύχτες ..
απλά τις υπακούμε..
Φτάσαμε να τις μπερδέψουμε μήπως κι απαγκιοθούμε
όμως δεν φεύγουν οι ντροπές μπροστά απ΄τα μάτια και
εμείς παλεύοντας από μισοί να γίνουμε άνθρωποι ολόκληροι
τρέχουμε μακριά κι όλο πλησιάζουμε..
Σχεδιάζω μ'ερωτηματικά τη νύχτα τα χαρτιά μου
κερνά μελάνι περισσό τα δάχτυλα να τρέχουν
σε ίχνη από θάλασσες με τα όνειρα καράβια..
Μέρες πέρασαν, έχω νέα σου όμως τρέμω σαν το φύλο
λίγο πριν πέσει στην αυγή μου!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
ALIROS
17-02-2011 @ 02:17
::angel.:: ::love.:: ::angel.::
mpoykhs
17-02-2011 @ 02:20
::hug.:: ::hug.:: Πολύ όμορφο!!!
Αλντεμπαράν
17-02-2011 @ 02:35
::theos.::
αντικλείδι
17-02-2011 @ 02:40
Υπέροχο !!!!!!!!!!!!! συναίσθημα !!!!!!!
monajia
17-02-2011 @ 02:41
::love.:: ::love.:: ::love.::
ix8eis89
17-02-2011 @ 04:57


Σχεδιάζω μ' ερωτηματικά τη νύχτα τα χαρτιά μου
κι η παραζάλη απ'το μεγάλο το φεγγάρι
ακροβατεί την κάθε αίσθηση ν'αντέχω
Μέρες περάσαν, έχω νέα σου όμως τρέμω σαν το φύλο
λίγο πριν πέσει στην αυγή μου!
Μου δίνεται ακόμα χρόνος
μα η βιασύνη μ' αγκυλώνει να προλάβω!
Φεύγει η ζωή όπως οι νύχτες,
εκρηκτικά, καφές και πυρ..
δεν τις ζωνόμαστε εμείς τις καληνύχτες ..
απλά τις υπακούμε..
Φτάσαμε να τις μπερδέψουμε μήπως κι απαγκιοθούμε
όμως δεν φεύγουν οι ντροπές μπροστά απ΄τα μάτια και
εμείς παλεύοντας από μισοί να γίνουμε άνθρωποι ολόκληροι
τρέχουμε μακριά κι όλο πλησιάζουμε..
Σχεδιάζω μ'ερωτηματικά τη νύχτα τα χαρτιά μου
κερνά μελάνι περισσό τα δάχτυλα να τρέχουν
σε ίχνη από θάλασσες με τα όνειρα καράβια..
Μέρες πέρασαν, έχω νέα σου όμως τρέμω σαν το φύλο
λίγο πριν πέσει στην αυγή μου!

Αριστουργημα ολο!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
φλοισβος
17-02-2011 @ 07:04
Πανέμορφο!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
στίχος
17-02-2011 @ 21:13
...εκρηκτικό..........!!!!
ΝΙΚΟΣ P
18-02-2011 @ 00:26
Γειά σου Μαρία... ::wink.:: Πολύ καλό!!!! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο