|
Στου ποτηριού την άκρη μόνη κολυμπάω
και στου μυαλού μου τον βυθό ίσια βουτάω
τραβάω ακόμα ένα χαρτί, μοιάζει καμένο απ' την αρχή
μα η λογική είναι εδώ κι εγώ είμαι εκεί
ξερνάει η νύχτα σκέψεις λόγια κι αναμνήσεις
λύσεις δεν έχω κι ούτε βρήκα απαντήσεις
κι όσο η πανσέληνος κρεμιέται από ώρα στο ταβάνι
κλείνω τα μάτια και κρατώ τις αποστάσεις
Μέσα στις τόσες διαδρομές ακόμα μία
κάθε Φλεβάρη του μηνός 31
μέσα στις τόσες στη ζωή , ακόμα μιά διαδρομή
με αρχή και τέλος όπως τό' χω φανταστεί
Μα η ζωή θα κάνει πάντα ότι θέλει
και με χαμόγελο πικρό θα διαψεύδει
όσους πιστεύουν πως μπορούν να τη νικήσουν και να πουν
πως μιά ψευδαίσθηση αρκεί για να σωθούν
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|