| |
ΣΥΜΒΑΣΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 10
Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΗΣ
Μια μέρα τον πρώτο καιρό που ήμουν εκεί, το "12" (η προϊσταμένη μου δηλαδή!), μπήκε μέσα πρωί πρωί στο γραφείο, ήρθε από πάνω μου και άρχισε να ουρλιάζει:
"Ειρήνη!! τι έγινε? θ' αγριέψω σήμερα!!" λες και απευθυνόταν σε κανένα μαθητή άτακτο που τον έπιασε να κάνει σκανταλιές μόλις μπήκε στην τάξη. Την κοίταξα απορημένη... έδωσα τόπο στην οργή και συνέχισα να σκύβω πάνω από το μικροσκοπικό μου γραφείο που όπως έχω ξαναπεί ούτε ένα ντοσιέ δε χωρούσε και αναγκαζόμουν να το κρατάω στα γόνατά μου για να δουλέψω... μιλάμε για κανονικό Νταχάου οι συνθήκες εργασίες εκεί μέσα..
Μετά από λίγες μέρες εκεί που καθόταν στο γραφείο της, γυρνάει και μου λέει όλο ύφος και χαζοχασκογελώντας: "Ειρήνη! σήμερα θα σε γ......!!". Τη κοιτάω, μου 'ρχεται να της φέρω το ντοσιέ στο κεφάλι και σηκωθώ να φύγω αλλά η προηγούμενη τετράμηνη ανεργία μου με κάνει να συγκρατηθώ... Σήμερα που τα σκέφτομαι πιστεύω ότι θα έπρεπε να είχα παραιτηθεί από τότε, ευθύς εξ' αρχής! Αλλά επειδή το πρόβλημα μαζί της είχε αρχίσει να υφίσταται από τις πρώτες κιόλας μέρες που ξεκίνησε η σύμβαση και το είχα συζητήσει με μερικούς φίλους, είχαμε καταλήξει στο ότι λόγω του τεράστιου κόμπλεξ κατωτερότητας που τη διακατείχε, αρέσκεται να παίζει ένα παιχνίδι ηλίθιας εξουσίας με τους υπαλλήλους της και να δημιουργεί ένα κλίμα τρομοκρατίας σ' όλο το δήμο (όπως ήταν και κοινώς παραδεκτό και κυκλοφορούσε ευρέως στα πηγαδάκια ακόμη και των μόνιμων υπαλλήλων εκτός του γραφείου της) και ότι αν έφευγα θα της έδινα τη χαρά να νιώσει ότι με είχε νικήσει. Έτσι αποφάσισα να μείνω και ν' ανεχτώ όσο πάει την τελείως απαράδεκτη συμπεριφορά της...
Πέρασαν κάποιες μέρες κι ενώ είμασταν μέσα στο γραφείο ένα μεσημεράκι (Παρασκευή ήτανε νομίζω...) όλες (εγώ, το "12", η Καίτη από τη μερική απασχόληση, και τα δυο τσιράκια η ξανθιά και η μελαχροινή ), άνοιξε η πόρτα και μπαίνει κορδωμένος και όλο ύφος ο Κλητήρας του δήμου, ένας γλοιώδης πορνόγερος που το μάτι του γυάλιζε... γυρνάει στο "12" και της λέει όλο ύφος κι αυτός και με ηλίθια δήθεν έξυπνα χαχανητά:
- Εγώ λέω να τους μαστιγώνεις κάθε πρωί...
- Εγώ λέω να τους πηδάω!! απαντά όλο ύφος και το "12", χασκογελώντας πάλι!!!
Ακούγοντας αυτή την υψηλού επιπέδου συζήτηση μου ξεφεύγει αυθόρμητα ένα "μάλιστα...." μέσα από τα δόντια μου το οποίο δεν φαντάστηκα ότι θα έφτανε στ' αυτιά της μέχρι το γραφείο της.. για κακή μου τύχη το άκουσε....
Γυρίζει τότε θριαμβολογώντας στον πορνόγερο και του λέει:
- Είδες! της άρεσε...
Αναρωτιέμαι τώρα πως συγκρατούσα τα νεύρα μου και δε σηκώθηκα επάνω να την σφαλιαρίσω και στις δύο περιπτώσεις (παρόλο που είμαι και λίγο οξύθυμη) και προσπαθούσα να συνεχίζω τη δουλειά μου όσο το δυνατόν φυσιολογικά... πάντως έχω καταλήξει στο συμπέρασμα μετά απ' όλα αυτά ότι ο δήμος, ήταν το χειρότερο μπουρδέλο που έχω γνωρίσει ποτέ μου απ' όλους τους εργασιακούς χώρους απ' όσους έχω περάσει με άτομα εντελώς χαμηλού επιπέδου που ο ένας αρέσκεται στο να πηδάει (μεταφορικά και ψυχολογικά και πισώπλατα ενίοτε..) τον άλλο...
Στον Κλητήρα έκοψα έκτοτε την καλημέρα και για όλο το διάστημα που έμεινα εκεί, δυστυχώς δεν μπορούσα να κάνω το ίδιο και με το "12"!!
Αυτά τα χαριτωμένα βίωσα τις πρώτες μέρες στο συγκεκριμένο δήμο (και για μεγάλο χρονικό διάστημα όσο έμεινα εκεί...), προσπαθώντας να κάνω υπομονή και να το ρίχνω στην τρελλή, μέχρι να περάσει ο καιρός των οχτώ μηνών που υποχρεωτικά θα ζούσα εκεί μέσα και να πάω μετά στο καλό μου... τελικά μάλλον βλακεία έκανα! Έπρεπε να έχω παραιτηθεί εξαρχής παρά το οικονομικό μου ζόρι και να μην ανεχτώ όλες αυτές τις απαράδεκτες καταστάσεις... αλλά είπαμε... ας όψεται η ανάγκη!!! Αλλά τι να πεις... όταν της άλλης γυναίκας της καταστρέψανε τη ζωή με το βιτριόλι επειδή διεκδίκησε τα αυτονόητα και δεν υπάρχει κανένας τρόπος να προστατευτεί ο εργαζόμενος από την αυθαιρεσία των αφεντικών τέτοια και χειρότερα συμβαίνουν στους χώρους εργασίας σ' αυτήν εδώ τη χώρα τουλάχιστον...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
